Upośledzanie dzieci i młodzieży z głębszą niepełnosprawnością intelektualną w środowisku edukacyjnym (od oporu do emancypacji)

Upośledzanie dzieci i młodzieży z głębszą niepełnosprawnością intelektualną w środowisku edukacyjnym (od oporu do emancypacji)

1 opinia

Format:

ibuk

RODZAJ DOSTĘPU

 

Dostęp online przez myIBUK

WYBIERZ DŁUGOŚĆ DOSTĘPU

Cena początkowa:

Najniższa cena z 30 dni: 6,92 zł  


6,92

w tym VAT

TA KSIĄŻKA JEST W ABONAMENCIE

Już od 24,90 zł miesięcznie za 5 ebooków!

WYBIERZ SWÓJ ABONAMENT

Problematyka poruszana w monografii odnosi się do zjawiska upośledzania dzieci i młodzieży z umiarkowaną i znaczną niepełnosprawnością intelektualną zarówno w środowisku integracyjnym, inkluzyjnym, jak i specjalnym. Środowisko edukacyjne należy do znaczących systemów społeczno-kulturowych, istotnych aren międzyludzkich interakcji wywierających wpływ na tożsamość osób z niepełnosprawnością. Opierając się na wywiadach przeprowadzonych z rodzicami osób z głębszą niepełnosprawnością intelektualną opracowałam konstruktywistyczno-interpretacyjną teorię ugruntowaną ulokowaną w paradygmacie krytyczno-emancypacyjnym. Początkowym celem podjętych badań jakościowych było poznanie przyczyn i uwarunkowań determinujących przenoszenie dzieci/uczniów z placówek integracyjnych, inkluzyjnych i specjalnych do ośrodków rehabilitacyjno-edukacyjno-wychowawczych (placówka specjalna), co w literaturze metodologicznej określane jest jako punkt uczulający. Zdefiniowany punkt uczulający pozwolił nakreślić pole empiryczne, dotrzeć do danych i sformułować problemy i pytania badawcze. Zatem koncepcja prezentowanych badań umożliwia poznanie przyczyn zmiany środowiska edukacyjnego, a w szczególności ukazanie mechanizmów i determinantów procesu upośledzania osób z głębszą niepełnosprawnością intelektualną (procesu centralnego), który jest zakotwiczony pod powierzchnią deklaracji, pozorowania i działań na rzecz „dobra dziecka”.
Upośledzanie jest wytworem, a zarazem konsekwencją zastosowania wielu mechanizmów społecznych, w tym deprywacyjnych, spychających naznaczoną lub/i piętnowaną osobę na obszar demarkacji i marginalizacji. Determinantem interpretowanego procesu jest wielowymiarowa władza-wiedza, jak również dyskurs wpływający na doświadczenia osób z niepełnosprawnością intelektualną i ich rodziców. Jednym z kryteriów władzy są formy dominacji wyzwalające opór dzieci/młodzieży wobec doświadczanego ucisku. Ponadto upośledzanie uwarunkowane jest wielorakimi barierami, które wypaczają rozwój i tożsamość osób z niepełnosprawnością intelektualną, to ograniczanie możliwości, zarówno w aspekcie indywidualnym, jak i społeczno-kulturowym. Istotnym wyznacznikiem tego procesu jest opresyjny, piętnujący i dyskryminujący dyskurs pedagogów oraz pracowników instytucji oświatowych, ich postawy, nastawienia, stereotypy, dysfunkcyjne relacje oraz etykietowanie i medykalizowanie (w tym psychiatryzowanie).


Rok wydania2021
Liczba stron326
KategoriaPedagogika społeczna
WydawcaWydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego
ISBN-13978-83-7996-926-5
Numer wydania1
Informacja o sprzedawcyePWN sp. z o.o.

Ciekawe propozycje

Spis treści

  Podziękowania     7
  Wprowadzenie     9
  Rozdział I. Konteksty i obszary oporu. Wokół emancypacji i postrzegania świata osób z niepełno-sprawnością intelektualną     19
  1.1. Opór jako fenomen interdyscyplinarny     19
  1.2. Opór w pedagogicznej refleksji emancypacyjnej     32
    1.2.1. Opór w edukacji     39
    1.2.2. Czynne i bierne formy oporu     43
    1.2.3. Typologizacja oporu     46
    1.2.4. Ambiwalencja jako kategoria oporu     50
  1.3. Opór jako wątek zaniedbany w pedagogice specjalnej     52
  1.4. Próba identyfikacji zjawiska oporu na podstawie przeglądu badań     56
  1.5. Okoliczności zmiany szkoły przez uczniów z niepełnosprawnością intelektualną     65
  Rozdział II. Psychospołeczne aspekty funkcjonalne osób z głębszą niepełnosprawnością intelektu-alną. Kontekst globalny i edukacyjny     73
  2.1. Sytuacja osób z niepełnosprawnością intelektualną – koncepcje, kryteria, per-spektywy     73
  2.2. Edukacja jako przestrzeń istnienia społecznego osób z głębszą niepełnosprawno-ścią intelektualną – refleksja historyczna     79
  2.3. Edukacyjne drogi uczniów z głębszą niepełnosprawnością intelektualną     99
  Rozdział III. Założenia metodologiczne badań własnych     110
  3.1. Problematyka badań i określenie paradygmatu i strategii badawczych     110
  3.2. Badania jakościowe i metodologia konstruktywistycznej teorii ugruntowanej     117
  3.3. Grupa badawcza     127
  Rozdział IV. Doświadczanie wczesnej edukacji w inkluzji i integracji     131
  4.1. Kreowanie nadziei na przydatną tożsamość. Terytorium szansy?     133
  4.2. Działania deprywacyjne (Odstawianie na boczny tor)     139
    4.2.1. Osamotnienie (Strefa poduszki i przechowalni. Pomieszane dzieci. Izolacja w integracji)     145
    4.2.2. Działania demarkacyjne (Inkluzja na marginesie)     151
    4.2.3. Zindywidualizowana pseudoedukacja (Nieodczytanie potrzeb dziecka)     157
    4.2.4. Cenzurowanie dzieci z orzeczeniami     161
  4.3. Nieodkodowanie dziecięcej komunikacji (Ten, który nie mówi jest głupi)     164
    4.3.1. Opór jako forma komunikacji     167
    4.3.2. Bierne stawianie oporu przez dzieci (Bycie obok. Deprywacja edukacyjna. Ambiwalencja sytuacyjna)     170
    4.3.3. Czynne stawianie oporu (Upośledzanie tożsamości – psychiatryzowanie)     175
  4.4. Pozorowanie działań i współpracy z rodzicami (Relacje międzydrzwiowe)     181
  4.5. Emancypacyjny punkt zwrotny     186
  4.6. Odblokowanie Innego (Ku podmiotowości i ochronie zasobów)     192
  Rozdział V. Doświadczanie specjalnej edukacji     198
  5.1. Prawdziwe staranie się     198
  5.2. Identyfikowanie problemów (Rezerwat dla Innych. Nieczekanie na poniedziałek i wrzesień)     201
    5.2.1. (Nie)specjalne nauczanie w niby szkole (Nuda. Pozamykani w klasie ucz-niowie)     205
    5.2.2. Karanie nudną świetlicą     213
    5.2.3. Deprywacja i infantylizowanie     217
    5.2.4. Piętnowanie Innych spośród Innych     225
  5.3. Niekłamana komunikacja     233
    5.3.1. Bierne opieranie się     237
    5.3.2. Czynne opieranie się jako akt niezgody uczniowskiej     241
  5.4. Pseudopedagogiczne reagowanie (Ku wyuczonej marginalizacji)     246
    5.4.1. Obwinianie rodziców     254
    5.4.2. Usypianie dewianta. Psychiatryzowanie     259
    5.4.3. Pozorowanie indywidualnego wsparcia     264
  5.5. Decyzja o zmianie placówki. Interakcyjna tożsamość     271
  5.6. Nie(wypuszczanie) subwencji oświatowej     277
  5.7. Szczęśliwe i normalne życie. Taki sam a jednak nowy Człowiek     280
  Zakończenie     290
  Bibliografia     308
  Streszczenie     325
  Summary     326
RozwińZwiń