Koza, obok owcy, jest najdawniej udomowionym zwierzęciem gospodarskim na świecie i do dziś w wielu regionach ma duże znaczenie gospodarcze. Dowodem na to jest wielkość populacji tego gatunku, szacowana na ponad 1 mld. Różnorodność ras i głównych kierunków użytkowych – od dominującego na świecie mlecznego, przez mięsny, wełnisty i puchowy aż do pociągowego – wpływają na atrakcyjność chowu oraz rentowność produkcji tych zwierząt. Cechy wykształcone w procesie ewolucji pozwoliły kozom dostosować się do bardzo różnych warunków środowiskowych i wpłynęły na rozprzestrzenienie tego gatunku na świecie.
Największą zaletą kozy domowej są jej małe wymagania bytowe, znacznie niższe niż innych przeżuwaczy, zwłaszcza bydła i owiec. Kozy wyróżniają się wśród wyżej wymienionych gatunków zaradnością, samodzielnością i lepszym przystosowaniem do życia na swobodzie. Zainteresowanie chowem kóz w Europie jest spowodowane m.in. wysoką wartością odżywczą i biologiczną koziego mleka oraz jego zastosowaniem w diecie osób uczulonych na specyficzne białka mleka krowiego. Nie bez znaczenia jest także rosnąca moda na żywność ekologiczną, pozyskiwaną od zwierząt utrzymywanych w sposób zbliżony do naturalnego. Istotnym czynnikiem są oczywiście walory smakowe wytwarzanych produktów – mleka, serów i mięsa, a także brak ograniczeń (kontyngentów) produkcyjnych dotyczących mleka koziego w krajach Unii Europejskiej.
Na szczęście bezpowrotnie minęły czasy, w których uważano, że wypas kóz powoduje degradację wartości biologicznej danego obszaru i erozję gleby. Dziś wiadomo, że jest wręcz odwrotnie – racjonalny wypas kóz, często w powiązaniu z innym gatunkiem zwierząt (np. owcami), coraz powszechniej stosuje się w pielęgnacji krajobrazu, ponieważ zapobiega zarastaniu obszarów odłogowanych niepożądanymi gatunkami roślin. Na coraz większą skalę stosuje się go m.in. w wysoko uprzemysłowionych krajach Europy Zachodniej. W niektórych stanach USA kozy są wykorzystywane także do pielęgnacji pasów przeciwpożarowych, odgradzających sąsiadujące ze sobą duże obszary leśne.
W podręczniku, którego autorami są wybitni polscy i zagraniczni specjaliści, kompleksowo omówiono zagadnienia hodowli i chowu kóz, ze szczególnym uwzględnieniem specyfiki rozrodu, żywienia, pielęgnacji oraz charakterystycznych dla tego gatunku zachowań zwierząt. Szczegółowo opracowany rozdział na temat pozyskiwania i przetwórstwa mleka koziego wzbogaca aktualną wiedzę z dziedziny mlecznego użytkowania kóz. Zagadnienia genetyki populacji oraz programów hodowlanych dla kóz mlecznych umożliwiają poznanie najnowszych dokonań i trendów w aktualnie realizowanych pracach hodowlanych. W obszernym rozdziale poświęconym chorobom kóz szczegółowo opisano etiologię, epidemiologię oraz zapobieganie i zwalczanie m.in. słabo poznanych i opisanych jednostek chorobowych, takich jak CAE czy zakażenie wirusem Schmallenberga. Zagadnienia ochrony zdrowia kóz w aktualnym wydaniu podręcznika poszerzono o podrozdział poświęcony zasadom zwalczania chorób pasożytniczych.
Bardzo istotny jest uaktualniony rozdział dotyczący postępów cytogenetyki i genetyki molekularnej. Poznanie organizacji genomu kozy, oprócz znaczenia czysto poznawczego, ma także aspekt praktyczny, a eksperymenty z dziedziny transgenezy potwierdzają możliwość produkcji w gruczole mlekowym kozy peptydów o znaczeniu leczniczym.
Opracowanie wzbogaca efektowny i starannie dobrany materiał ilustracyjny. Fotografie te podnoszą walory naukowo-dydaktyczne publikacji jako podręcznika akademickiego, adresowanego głównie do studentów zootechniki, biologii i weterynarii.

• hodowla kóz
• chów kóz
• użytkowanie kóz
• rasy kóz
• mleko kozie
• choroby kóz