POLECAMY
Autor:
Wydawca:
Format:
pdf, ibuk
Można śmiało powiedzieć, że powstawanie i rozwój poszczególnych systemów walki wręcz funkcjonuje jako ewolucyjny proces odbywający się wraz z rozwojem cywilizacji, określonymi jej wymogami i przenikaniem się różnorodnych wzorców kulturowych. Nie jest to odkrycie jednego genialnego człowieka, który z niczego stworzył sztukę walki, lecz jest to efekt pracy i doświadczeń wielu mistrzów, którzy potrafi li skorzystać z ugruntowanej wiedzy swoich poprzedników i uformować ją na miarę potrzeb swojej epoki. Nieprzeciętne jednostki, Jigoro Kano, Morihei Ueshiba, Masutatsu Oyama i inni, potrafi ły dostrzec podstawowe zasady warunkujące skuteczność używanych przez siebie elementów techniki walki. Wykorzystując prawidłowości funkcjonujące w posiadanym obszarze nagromadzonych umiejętności i wiedzy, zbudowali logiczną strukturę określającą odrębność i wyjątkowość swoich, dalekowschodnich systemów walki wręcz. Jigoro Kano jako pierwszy rozpoczął prace nad metodycznym ujęciem swojego systemu walki wręcz, a wielu innych poszło jego śladem. Uczniom, adekwatnie do posiadanych umiejętności nadawał on stopnie, a elementy techniki judo podzielił na grupy i sukcesywnie odkrywał wspólne mechanizmy determinujące skuteczność wykonania rzutów. Jak na owe czasy były to posunięcia wyjątkowo nowatorskie. Łatwość wymiany doświadczeń kulturowych między Japonią i Zachodem jaka wystąpiła w XX wieku, poskutkowała zbliżeniem stanowisk związanych z aktywnością fizyczną, co w efekcie przyczyniło się do usportowienia judo. Zgodnie z zasadą konwergencji, w procesie szkolenia sportowego Europejczyków, zaczęły pojawiać się cenne wartości wnoszone przez ambasadora kultury Kraju Kwitnącej Wiśni, jakim z dnia na dzień stawało się Kodokan Judo, spadkobierca dumnych samurajów. Wypracowane i utrwalone wzorce metodyczne będące standardem nauczania w obszarze kultury fizycznej i sportu europejskiego, pozwalają dostosować wartościową egzotykę Dalekiego Wschodu do naszych obszarów oczekiwań i percepcji. Obecnie powszechna jest świadomość znaczenia metodyki nauczania techniki judo, która stanowi jedno z podstawowych ogniw w procesie szkolenia przyszłych adeptów i rozwoju tej wspaniałej dyscypliny sportu i sztuki walki. Dlatego znacząca część tej pracy zawiera propozycje metodyki nauczania techniki judo i jest skierowana do studentów wychowania fizycznego, słuchaczy kursów instruktorskich i trenerskich oraz nauczycieli i trenerów prowadzących szkolenie początkowe jak również bardziej zaawansowane w tej dyscyplinie.
Rok wydania | 2011 |
---|---|
Liczba stron | 149 |
Kategoria | Sport |
Wydawca | AWF Warszawa |
ISBN-13 | 978-83-89630-52-0 |
Numer wydania | 1 |
Język publikacji | polski |
Informacja o sprzedawcy | ePWN sp. z o.o. |
POLECAMY
Ciekawe propozycje
Spis treści
Od autora | |
Wprowadznie | |
1. Wybrane aspekty historii judo | |
1.1. Sztuka walki wręcz jako kulturowo ukształtowana postać wewnątrzgatunkowej walki rodzaju ludzkiego o przetrwanie i dominację | |
1.2. Zewnętrzne oddziaływania na ludność zamieszkującą Wyspy Japońskie | |
1.3. Początki ju-jut-su | |
1.4. Samuraje | |
1.4.1. Rola samuraja w przemianach zachodzących w Japonii | |
1.4.2. Bushido – droga samuraja | |
1.4.3. Buddyzm zen, ważne narzędzie określające skuteczność samuraja w walce | |
1.4.4. Seppuku – demonstracja czystości myśli wojownika i sposób na odzyskanie honoru | |
1.5. Jigoro Kano – twórca Kodokan Judo | |
1.6. Ekspansja judo do świata zachodniego | |
1.6.1. Początki judo na kontynencie europejskim | |
1.6.2. Początki judo na kontynencie amerykańskim | |
1.6.3. Ramy organizacyjne | |
1.7. Początki i rozwój judo w Polsce | |
1.7.1. Pojawienie się ju-jutsu i rozwój judo w naszym kraju | |
1.7.2. T worzenie struktur formalizujących rozwój judo jako dyscypliny sportowej | |
1.7.3. Pierwsze walki i odnoszone sukcesy w turniejach międzynarodowych | |
1.7.4. Judo kobiet | |
2. Wybrane aspekty metodyki judo | |
2.1. Pierwsze metodyczne koncepcje szkolenia judoków | |
2.1.1. M etodyczne podstawy Kodokan Judo zapoczątkowane przez jego twórcę | |
2.1.2. Metoda Mikinosuke Kawaishiego i czynniki ją kształtujące | |
2.1.3. Metoda Antona Geesinka | |
2.2. Teoretyczne podstawy metodyki judo | |
2.2.1. Zasady nauczania techniki judo | |
2.2.2. Nauczanie i doskonalenie techniki walki judo | |
2.3. Kształtowanie nawyków ruchowych na poszczególnych etapach szkolenia | |
2.3.1. Stadia nauczania techniki | |
2.3.2. Etap szkolenia wszechstronnego | |
2.3.3. Etap szkolenia ukierunkowanego | |
2.3.4. Etap szkolenia specjalnego | |
2.4. Rola gier i zabaw z mocowaniem w treningu judo | |
3. Metodyka nauczania wybranych elementów techniki judo | |
3.1. Pady – ukemi | |
3.1.1. Pad w tył – ushiro-ukemi | |
3.1.2. Pad w bok – yoko-ukemi 8 | |
3.1.3. Pad w przód z przewrotem – mae-mawari-ukemi | |
3.2. Rzuty biodrowe i ręczne | |
3.2.1. Uki-goshi i o-goshi | |
3.2.2. Ippon-seoi-nage i morote-seoi-nage | |
3.3. Rzuty nożne | |
3.3.1. O-soto-gari | |
3.3.2. Hiza-guruma i sasae-tsurikomi-ashi | |
3.3.3. O-uchi-gari | |
3.4. Elementy techniki wykonywane w ne-waza | |
3.4.1. Przejście do trzymania | |
3.4.2. Przejście do dźwigni | |
Literatura | |