INNE EBOOKI AUTORA
Autor:
Format:
ibuk
Samorządowe public relations to podręcznik dla osób zajmujących się na co dzień komunikacją społeczną – rzeczników prasowych, radnych, wójtów, burmistrzów, starostów oraz tych wszystkich, którzy chcieliby nimi zostać.
Książkę tę kupię w prezencie pracownikom wszystkich agend miejskich zajmujących się sprawami PR. Także wszystkim dyrektorom wydziałów, departamentów i innych instytucji miejskich. Wszystkim, którzy kierują pracami na rzecz mieszkańców i siłą rzeczy wchodzą w wielorakie „public relations”.
Znakomita książka! Praca naukowa, którą daje się czytać lekko, i która wciąga w trakcie lektury! Pełna pysznych anegdot i cennych wskazówek. Mądra.
Rafał Dutkiewicz – prezydent Wrocławia
Wydawało mi się, że znam dość dobrze i z powodzeniem stosuję to, o czym ta książka traktuje, ale prawie na każdej jej stronie znajdowałem nowe dla mnie informacje. Dziękuję za to, że nie jest to zbiór socjotechnicznych sztuczek, ale opis reguł postępowania w relacjach z ludźmi, do których autor ma szacunek i uczy szacunku niezależnie od tego, jakie kto ma wykształcenie czy status społeczny.
Stanisław Kracik – burmistrz Niepołomic
To świetny podręcznik dla każdego, kto pod sformułowaniem PR rozumieć chce więcej niż sporadyczne organizowanie konferencji prasowej prezydenta miasta.
Konrad Ciesiołkiewicz – rzecznik prasowy rządu Kazimierza Marcinkiewicza
Podręczniki Public Relations jakie opublikowano w Polsce raczej skupiają się na biznesowym PR aniżeli administracyjnym. Dlatego książka dr Jarosława Flisa trafia w istotną lukę wydawniczą. Praca - i to najważniejsze - oparta jest na praktycznym doświadczeniu autora jako rzecznika prasowego oraz konsultanta.
z recenzji prof. dr hab. Tomasza Gobana-Klasa
Jarosław Flis – doktor zarządzania i socjolog, pracownik Wydziału Zarządzania i Komunikacji Społecznej Uniwersytetu Jagiellońskiego, rzecznik prasowy Prezydenta Miasta Krakowa w latach 1993-97, doradca instytucji publicznych oraz sztabów wyborczych; komentator TVP i TVN, publikował w „Rzeczpospolitej”, „Dzienniku” i „Gazecie Wyborczej”; stały współpracownik „Tygodnika Powszechnego” i „Nowego Państwa”.
Rok wydania | 2007 |
---|---|
Liczba stron | 184 |
Kategoria | Komunikacja społeczna |
Wydawca | Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego |
ISBN-13 | 978-83-233-2281-8 |
Numer wydania | 1 |
Język publikacji | polski |
Informacja o sprzedawcy | ePWN sp. z o.o. |
INNE EBOOKI AUTORA
EBOOKI WYDAWCY
POLECAMY
Ciekawe propozycje
Spis treści
PRZEDMOWA | 9 |
ZAŁOŻENIA | 11 |
CZĘŚĆ I. STRATEGIA | 16 |
1. KROKI BUDOWANIA STRATEGII | 17 |
1.1. Myślenie życzeniowe | 17 |
1.2. Efekt bumerangowy | 19 |
1.3. Nieadekwatne wzorce | 20 |
2. CELE I ODBIORCY KOMUNIKOWANIA | 23 |
2.1. Łapczywość perswazyjna | 23 |
2.2. Podział odbiorców | 25 |
2.3. Sytuacje komunikacyjne | 27 |
3. ZROZUMIENIE ODBIORCÓW | 29 |
3.1. „Wąskie gardło” | 29 |
3.2. Pytania szczegółowe | 30 |
3.3. Źródła wiedzy – obserwacje | 32 |
3.4. Obserwatorzy zewnętrzni | 33 |
3.5. Rola radnych | 35 |
4. OPRACOWANIE PRZEKAZU | 39 |
4.1. Nazywanie problemu | 39 |
4.2. Zestawienie argumentów | 40 |
4.3. Racje i emocje | 42 |
4.4. Konstrukcja argumentacji | 44 |
5. RAMY DZIAŁANIA | 47 |
5.1. Podwładni i szefowie | 47 |
5.2. Pieniądze i czas | 49 |
5.3. Partnerzy – korzyści | 51 |
5.4. Partnerzy – motywacje | 52 |
5.5. Partnerzy – ograniczenia i koszty | 54 |
6. WYBÓR FORM PRZEKAZU | 57 |
6.1. Arsenał środków | 57 |
6.2. Zharmonizowanie | 58 |
6.3. Podkład przekazu | 60 |
CZĘŚĆ II. TAKTYKA | 64 |
1. KONTAKT Z DZIENNIKARZEM | 65 |
1.1. Nastawienie do dziennikarza | 65 |
1.2. Konsekwencje życzliwości | 66 |
1.3. Bariery życzliwości | 67 |
1.4. Motywacje dziennikarzy | 68 |
2. KOMUNIKAT PRASOWY | 71 |
2.1. Układ komunikatu | 72 |
2.2. Treść i ograniczenia | 73 |
2.3. Materiały poglądowe | 74 |
3. SPROSTOWANIE | 77 |
3.1. Opinie i fakty | 77 |
3.2. Prowokowanie polemiki | 79 |
3.3. Uboczne efekty i motywacje | 80 |
4. PROGRAM TELEWIZYJNY | 83 |
4.1. Wypowiedź do kamery | 83 |
4.2. Rozmowa w studiu | 85 |
4.3. Debata | 87 |
5. KONFERENCJA PRASOWA | 89 |
5.1. Przygotowania techniczne | 90 |
5.2. Zapraszanie dziennikarzy | 93 |
5.3. Przygotowania merytoryczne | 94 |
5.4. Przebieg konferencji | 98 |
6. OBECNOŚĆ W MEDIACH | 103 |
6.1. Sprawy wewnętrzne | 105 |
6.2. Wspólne działania | 106 |
6.3. Sprawy publiczne | 107 |
7. IMPREZA MASOWA | 109 |
7.1. Zasady uczestnictwa | 110 |
7.2. Zaangażowanie uczestników | 112 |
7.3. Źródła atrakcyjności | 115 |
7.4. Oprawa medialna | 119 |
8. AKTYWNOŚĆ ODBIORCÓW | 123 |
8.1. Motywacje aktywowanych i aktywujących | 123 |
8.2. Wsparcie sprawy przez odbiorców | 124 |
8.3. Wsłuchanie się w głos odbiorców | 128 |
8.4. Plebiscyty i konkursy | 130 |
9. IMPREZA OFICJALNA | 133 |
9.1. Liderzy opinii | 133 |
9.2. Uzasadnienie imprezy | 135 |
9.3. Rodzaje gości | 136 |
9.4. Część oficjalna | 138 |
9.5. Kuluary | 140 |
CZĘŚĆ III. POLA BITEW | 144 |
1. POLA KOMUNIKOWANIA | 145 |
1.1. Wdrażanie | 146 |
1.2. Decydowanie | 148 |
1.3. Weryfikacja | 151 |
1.4. Politycy i urzędnicy | 153 |
2. SYTUACJE KRYZYSOWE | 157 |
2.1. Rodzaje kryzysów | 157 |
2.2. Wiarygodność | 159 |
2.3. Zabezpieczenia i reakcje | 162 |
2.4. Organizacja i odpowiedzialność | 165 |
3. ROLE RZECZNIKA PRASOWEGO | 167 |
3.1. Herold, zderzak i brytan | 167 |
3.2. Cenzor i szaman | 169 |
3.3. Organizator, kompan i owczarek | 170 |
3.4. Sztabowiec i spowiednik | 172 |
ZAKOŃCZENIE | 175 |
OPRACOWANIE STRATEGII DZIAŁAŃ INFORMACYJNYCH | 177 |
BIBLIOGRAFIA | 181 |