INNE EBOOKI AUTORA
Autor:
Format:
ibuk
Praca, operująca bogatą bibliografią przedmiotu, posiada, dzięki respektowaniu i sumiennemu porządkowaniu istniejącego stanu badań, dużą wartość poznawczą. Koncept spojrzenia na różnorodne tradycje teatru muzycznego w optyce poetyki Arystotelesa nadaje pracy podwójny wymiar:będąc studium poetyki operowej, sytuowanej pomiędzy wyodrębnionymi przez filozofa rodzajami literackimi stanowi zarazem część historii recepcji myśli Stagiryty, przyczynek do jej poznania. książka jest znakomicie sproblematyzowana, o wyrazistej architektonice kompozycyjnej. Bogaty materiał źródłowy i zestaw komentarzy zostały w niej przedstawione w sposób uporządkowany w logicznym, sugestywnym wywodzie - pisze dr. hab. Iwona Puchalska.
Rok wydania | 2019 |
---|---|
Liczba stron | 332 |
Kategoria | Teatrologia |
Wydawca | Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza |
ISBN-13 | 978-83-232-3423-4 |
Numer wydania | 1 |
Język publikacji | polski |
Informacja o sprzedawcy | ePWN sp. z o.o. |
INNE EBOOKI AUTORA
POLECAMY
Ciekawe propozycje
Spis treści
Wstęp: Subtilitas applicandi, czyli fuzja sztuk i horyzontów | 9 |
Część I 17 | |
1. Rękojmia Arystotelesa. Paradoks dramatu w medium teatru | 17 |
2. Teatr operowy jako fuzja sztuk. Librettologiczna perspektywa badań | 34 |
Wprowadzenie | 34 |
Przenikliwość Diderota | 40 |
Librettologia i stan badań | 43 |
Nieciągłość czasowa a struktura libretta | 46 |
Paradygmatyczna dominanta | 48 |
Architektonika dzieła | 51 |
Konkluzja | 54 |
Glosa o rodowodzie epickiego dystansu 57 | |
Epicki dystans a kontekst odbiorczy | 58 |
W poszukiwaniu narratora – dystans jako immanentna cecha libretta | 61 |
Kilka słów o arii i kategorii dystansu | 64 |
Coda | 66 |
Część II | 69 |
1. Źródła operowego paradygmatu | 69 |
Długie trwanie opery | 69 |
Różnorodność dróg | 73 |
W stronę operowego paradygmatu | 81 |
Projektowanie matrycy. Wizjonerzy: Bardi i Galilei | 86 |
Świadomość formy. Pionierzy: Rinuccini – Peri – Caccini | 93 |
Opera jako fuzja sztuk. Pierwsza definicja Marco da Gagliano | 100 |
Zamiast konkluzji. Rozszerzenia i kontynuacje modelu | 104 |
Rękojmia Arystotelesa. Ars poetica operowego paradygmatu | 114 |
2. Ars poetica, czyli fuzja horyzontów | 126 |
Arystotelesowski status dramatu a relacje słowno-muzyczne | 126 |
Kontekst arkadyjski – dramat pasterski i tragikomedia | 136 |
Weinberg i paradoksy – renesansowa recepcja Poetyki Arystotelesa | 151 |
Akademicy florenccy – alteracje paradygmatu | 165 |
Redefinicje i reinterpretacje, czyli przyjemność mimesis | 175 |
I. Robortello i kategoria representatio | 176 |
II. Piccolomini i kategoria piacer obliquo | 179 |
III. Tasso i varietas naśladowania | 181 |
IV. Patrizi – mimesis, poiesis i meraviglia | 184 |
Podsumowanie | 199 |
3. Cudowność jako cecha operowego paradygmatu | 202 |
Wprowadzenie | 202 |
Tradycja antyczna i renesansowe konteksty | 204 |
Wymiar estetyczno-kulturowy | 216 |
Konkluzja | 221 |
Glosa o cudowności: teatralne efekty, muzyczne afekty 227 | |
Część III | 233 |
1. Wzniosłe filiacje opery i wzniosłości | 233 |
Teatr operowy w zwierciadle estetyki wzniosłości – fuzja sztuk i horyzontów | 233 |
Ricoeur i jego koncepcja mimesis wobec operowej wzniosłości | 240 |
Adorno i wzniosłość III stopnia | 246 |
2. Hybris operowej przyjemności | 257 |
Teatralność jako medium | 257 |
Raz jeszcze o mimesis według Ricoeura | 259 |
Hybris estetyzacji, czyli o lieto fine | 264 |
3. Arystotelesowski paradygmat opery, czyli rehabilitacja alegorii | 276 |
Wprowadzenie. Alegoryczna przewrotność Traviaty | 276 |
Alegoria i opera | 281 |
Alegoria i symbol w sztuce XIX wieku | 283 |
Eksplikacja alegorycznych sensów w Traviacie | 289 |
Zakończenie | 298 |
Bibliografia | 302 |
Nota bibliograficzna | 319 |
Indeks nazwisk | 320 |
Summary (The fusion of art and perspectives. Aristotelian paradigms in opera) | 329 |