Ekonomia XXI Wieku, nr 2(10)

W niniejszym numerze czasopisma Czytelnik może zapoznać się z artykułami o dosyć szerokim przekroju tematycznym. Dotyczą one zarówno problematyki o charakterze makroekonomicznym, takiej jak bezrobocie czy polityka fiskalna, jak i zagadnień szczegółowych, związanych z poziomem wynagrodzeń, wynalazczością, kapitałem niematerialnym.
Pierwszy z tekstów, autorstwa M. Maziarza, zawiera krytyczny przegląd najnowszych badań związanych z kwestią cięć budżetowych i prezentuje wyniki analizy literatury kliometrycznej poświęconej problemowi wysokiego długu publicznego, zjawiska obecnie charakterystycznego dla wielu krajów. W kolejnym opracowaniu, zatytułowanym Stopa bezrobocia – mankamenty pomiaru i próba ich eliminacji, D. Głuszczuk i A. Raszkowski podejmują próbę odpowiedzi na pytanie, jak można zwiększyć wiarygodność statystyk poziomu zatrudnienia. W tym kontekście wskazują przede wszystkim na trudność ujednolicenia definicji osoby bezrobotnej i pracującej oraz wynikające z tego rozbieżności wartości obliczanych wskaźników. Zagadnieniom związanym z wysokością wynagrodzeń poświęcone zostały trzy kolejne artykuły. K. Natalii skupia się na metodach wyznaczania funkcji wynagrodzeń, a także na sposobach szacowania okresu i stopy zwrotu inwestycji w wyższe wykształcenie. Przedstawia wady i zalety poszczególnych metod i proponuje w tym zakresie rozwiązania jego zdaniem najbardziej efektywne. M. Szczepanik analizuje z kolei wpływ wykształcenia wyższego na wysokość płac w sektorze przedsiębiorstw w Polsce. Podchodzi do tego zagadnienia na poziomie makroekonomicznym, badając korelację liniową pomiędzy zmiennymi. Przedmiotem opracowania A. Wieczorek jest polityka zmiennych składników wynagrodzeń w domach maklerskich. Autorka stawia sobie za cel przybliżenie bieżących regulacji dotyczących sposobów wynagradzania kadry kierowniczej najwyższego szczebla w instytucjach tego typu i bada, w jakim stopniu domy maklerskie w Polsce wdrożyły nowe przepisy.
W kolejnym artykule M. Wachowska omawia znaczenie ośrodków akademickich dla poziomu wynalazczości polskich przedsiębiorstw. Stara się wskazać, w jakim zakresie wynalazki opierają się na wiedzy uniwersyteckiej i czy firmy, które korzystają z tego rodzaju wiedzy, stają się bardziej innowacyjne. Autorka stosuje w tym celu metodę tzw. cytowań patentowych. Z kolei Ł. Cywiński i R. Harasym poruszają kwestię inwestycji w kapitał niematerialny w gospodarkach średnio rozwiniętych. Celem ich badania jest pomiar tego rodzaju inwestycji w Polsce i porównanie wyników z rezultatami innych krajów europejskich.
J. Ząbkowicz, w przedostatnim opracowaniu niniejszego numeru, stara się zwrócić uwagę na dokonujący się proces przewartościowania hierarchii zadań przypisanych w Unii Europejskiej usługom użyteczności publicznej. W tym kontekście wskazuje również na różnice w podejściach do tej kwestii władz unijnych oraz krajów członkowskich. Podkreślony został także wymiar tego rodzaju usług jako instrumentu inwestowania w zdolności rozwojowe i konkurencyjność Wspólnoty. F. Kapusta z kolei w swoim artykule ukazuje miejsce i rolę zbóż w gospodarce Polski na początku XXI wieku oraz przedstawia wyniki analizy zmian powierzchni upraw zbóż oraz rozmiarów i struktury ich produkcji w latach 1938-2013. Podejmuje również próbę wykonania bilansów zbóż oraz określenia samowystarczalności Polski w tym zakresie, a także dokonuje charakterystyki przemian w przeznaczeniu zbóż i w zakresie interwencji państwa na rynku tego dobra.
Ufam, że Czytelnik odnajdzie wśród prezentowanych tekstów takie, które go zainteresują, i w imieniu Komitetu Redakcyjnego życzę inspirującej lektury.
Wawrzyniec Michalczyk

• wzrost gospodarczy
• dług publiczny
• hipoteza progu
• poziom wynagrodzeń
• wykształcenie wyższe
• wynalazczość przedsiębiorstw
• przepływy wiedzy