Podstawą bezproblemowej, długoletniej eksploatacji budynków i budowli jest odpowiednie
rozwiązanie konstrukcyjne części zagłębionych w gruncie. Doświadczenie pokazuje
bowiem, że znaczącą liczbę problemów związanych z eksploatacją stanowią te
powodowane przez wilgoć.
Aby izolacja wodochronna była skuteczna, musi być poprawnie zaprojektowana
i wykonana, a także chroniona przed uszkodzeniem w trakcie eksploatacji obiektu. Etap
eksploatacji zaczyna się już od momentu wykonania hydroizolacji, dokładnie od momentu
zabezpieczenia powłoki wodochronnej. To, czy pozostałe prace budowlane, i jakie,
jeszcze trwają, jest bez znaczenia.
Podczas projektowania i wykonawstwa izolacji popełniane są liczne błędy, powodujące
uszkodzenia, a w konsekwencji przecieki. Do typowych można zaliczyć:
błędy projektowe – zastosowanie materiałów nieadekwatnych do stopnia obciążenia
wilgocią, nieodpornych na występujące w gruncie agresywne media, niekompatybilnych
ze sobą, błędną technologię uszczelnienia trudnych i krytycznych miejsc (dylatacji,
przejść rurowych) lub brak takiej technologii;
błędy wykonawcze – nieprzemyślaną zamianę poprawnie dobranych w projekcie materiałów
wodochronnych, która uniemożliwia późniejsze połączenie ze sobą powłok
wodochronnych, poprawne wykonanie detali, a w skrajnych wypadkach poprawne
wykonanie hydroizolacji; lekceważenie warunków aplikacji (np. dotyczących sezonowania
podłoża, wilgotności, temperatury, grubości warstw, zalecanych przerw technologicznych
itp.), brak ochrony hydroizolacji podczas dalszych prac oraz w trakcie
eksploatacji.
Nie można przyjmować za pewnik, że skoro sam materiał jest szczelny, to nadaje się
w konkretnym przypadku do wykonania szczelnej hydroizolacji. Podstawowym kryterium
wyboru izolacji powinna być możliwość zastosowania w danym obiekcie, w konkretnym
rozwiązaniu konstrukcyjnym i przy danych warunkach wodnych. Konieczne
jest również użycie materiałów o odpowiedniej odporności na ewentualne agresywne
związki znajdujące się w gruncie. Nie bez znaczenia przy doborze izolacji jest także łatwość
aplikacji materiału, odporność na ewentualne błędy popełnione przy nakładaniu
oraz możliwość bezproblemowego uszczelnienia tzw. trudnych i krytycznych miejsc, np.
przejścia rur instalacyjnych, dylatacje itp. Użycie do wykonania hydroizolacji przypadkowych materiałów jest niedopuszczalne.
Zastosowane materiały muszą być ze sobą kompatybilne, co w praktyce przekłada
się na możliwość wykonania szczelnych połączeń.
Przy doborze izolacji wodochronnej bardzo często popełnianym błędem jest wybór
materiału najtańszego. Tymczasem koszt wykonania hydroizolacji to nie tylko koszt samego
materiału (często utożsamianego z ceną za kilogram, litr czy metr kwadratowy).
Jest to także koszt robocizny i czynności przygotowawczych (wyrównania podłoża, tynkowania,
gruntowania).
Należy również pamiętać, że w dokumentacji technicznej powinny być podane szczegółowe
rysunki detali. Projekt wykonawczy, w przeciwieństwie do budowlanego, nie
może być ograniczony do opisu typu: „Dylatację uszczelnić według technologii firmy…”
lub w ogóle nie zawierać uszczegółowienia – świadczy to albo o braku wiedzy projektanta,
albo o jego lekceważącym podejściu do problemu. W takiej sytuacji to projektant
jest odpowiedzialny za późniejsze przecieki, chociaż najczęściej wini się producenta materiałów
budowlanych lub/i wykonawcę.