Polskie i słoweńskie predykatory kauzatywne z parafrazą przymiotnikową

1 opinia

Format:

ibuk

Monografia jest poświęcona polskim i słoweńskim predykatorom kauzatywnym z para-frazą przymiotnikową. Autorka dokonuje charakterystyki predykatorów kauzatywnych z parafrazą przymiotnikową ze względu na rodzaje struktur zdaniowych oraz typologii struktur predykatowo-argumentowych, których odzwierciedleniem są zdania zawiera-jące analizowane czasowniki. Zawiera też wnioski dotyczące powiązania między budo-wą semantyczno-składniową struktur zdaniowych realizujących predykat kauzatywny a rodzajem przymiotników wchodzących w skład parafraz. Dotyczy to obydwu uwzględ-nianych w analizie języków – polskiego i słoweńskiego.
Znajdują się w niej rozważania nad znaczeniem i budową morfologiczną polskich i sło-weńskich kauzatywów z przymiotnikową parafrazą.
Praca jest cennym wkładem w slawistyczne badania konfrontatywne. Autorka jako pierwsza porusza problem kauzatywów odprzymiotnikowych w dwu pokrewnych języ-kach. Przedstawia stan badań dotyczących problemu kauzatywności w językoznawstwie słowiańskim i europejskim (także amerykańskim), w licznych odwołaniach w dalszych rozdziałach.


Rok wydania2013
Liczba stron376
KategoriaPublikacje darmowe
WydawcaWydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
ISBN-13978-83-7969-597-3
Numer wydania1
Język publikacjipolski
Informacja o sprzedawcyePWN sp. z o.o.

Ciekawe propozycje

Spis treści

  WSTĘP     11
  
  ROZDZIAŁ I. KAUZATYWNOŚĆ W LINGWISTYCE     15
  1. Kauzatywność w badaniach językoznawczych     15
  1.1. Kauzatywność w opisach języka słoweńskiego     44
  1.2. Kauzatywność w opisie języka polskiego     48
  1.3. Kauzatywność w badaniach porównawczych – język polski a inne języki     55
  
  ROZDZIAŁ II. ZAŁOŻENIA METODOLOGICZNE. CELE, ZAKRES, METODA PRACY     61
  1. Przyjęty model opisu     61
  1.1. Podstawowe pojęcia składni semantycznej     62
  1.2. Dwa poziomy semantyczne zastosowane w modelu tej pracy     62
  1.3. Zastosowanie terminów składni semantycznej w modelu pracy. Termin predykator     63
  1.4. Metoda parafrazy     64
  2. Cele pracy     64
  3. Zakres pracy     65
  3.1. Pierwsze kryterium zaliczenia danego predykatora do badanego zbioru ‒ obecność komponentu (s)powodować na płaszczyźnie treści     65
  3.2. Drugie kryterium ‒ możliwość sparafrazowania za pomocą przymiotnika     65
  3.3. Trzecie kryterium ‒ występowanie relacji słowotwórczej między verbum a parafrazującym adiectivum     66
  4. Dobór materiału     67
  4.1. Problemy i szczegółowe rozstrzygnięcia dotyczące zakreślenia badanego zbioru     68
  4.2. Kształt parafrazy     69
  4.3. Prezentacja materiału w tekście pracy     73
  4.4. Sposób prezentacji analizowanych czasowników i przymiotników w indeksach     74
  5. Kompozycja pracy i uwagi techniczne     76
  
  ROZDZIAŁ III. PRZYMIOTNIK SKŁADNIKIEM PARAFRAZY     77
  1. Wyodrębnienie klasy leksemów przymiotnych. Definicja przymiotnika     77
  1.1. Funkcje przymiotnika     79
  1.2. Badania z zakresu słowotwórstwa przymiotnika – polskie i słoweńskie     81
  1.3. Semantyka przymiotnika     88
  1.4. Typy przymiotników     91
  2. Predykatory z różnymi typami przymiotników w parafrazach – klasy predykatorów     94
  2.1. Predykatory o parafrazach zawierających przymiotniki nazywające cechy inherentne     94
  2.2. Predykatory parafrazowane przez przymiotniki relacyjne     113
  2.3. Przymiotniki wartościujące w parafrazach     118
  2.4. Kumulacja cech wyrażanych przez różnego rodzaju przymiotniki w parafrazach. Złożoność semantyczna przymiotników z parafraz     119
  2.5. Przymiotniki predyspozycyjne jako podstawa parafraz     120
  2.6. Przymiotniki tzw. materiałowe jako podstawa parafraz     121
  2.7. Słoweńskie przymiotniki dzierżawcze (svojilni pridevniki) a parafrazy     121
  2.8. Obecność polskich dzierżawczych i relacyjnych w parafrazach     121
  3. Polisemia przymiotników z parafraz a znaczenia jednostek predykatywnych     122
  3.1. Aneks wybranych gniazd leksykalnych w języku polskim i słoweńskim     122
  4. Przymiotnik w parafrazach analizowanych predykatorów – wnioski     124
  
  ROZDZIAŁ IV. STRUKTURY PROPOZYCJONALNE A TYPY FRAZ ZDANIOWYCH. SEMANTYKA PARAFRAZUJĄCEGO PRZYMIOTNIKA A REALIZACJE SEMANTYCZNO-SKŁADNIOWE FRAZY Z PREDYKATOREM KAUZATYWNYM     125
  1. Charakterystyka predykatorów kauzatywnych z parafrazą przymiotnikową ze względu na rodzaje struktur zdaniowych     125
  1.1. Prymarna struktura predykatowo-argumentowa dla zdań fundowanych na predykacie kauzatywnym P (P, Q)     126
  1.2. Struktury semantyczne stanowiące podklasy struktury prymarnej     126
  2. Typologia struktur predykatowo-argumentowych, których odzwierciedleniem są zdania zawierające analizowane czasowniki     127
  2.1. Struktury predykatowe niższego rzędu     127
  2.2. Struktury fundowane na predykatach wyższego rzędu     127
  3. Typy fraz zdaniowych     128
  3.1. Typy fraz zdaniowych dla predykatów niższego rzędu oraz rodzaje ich składników     128
  3.2. Frazy zdaniowe wywiedzione ze struktur propozycjonalnych wyższego rzędu     134
  4. Problemy i zjawiska ujawnione przy klasyfikacji badanego materiału na podstawie struktur predykatowo-argumentowych i fraz zdaniowych     139
  4.1. Kształt i wybór struktur semantycznych i ich wpływ na kształt fraz zdaniowych     139
  4.2. Klasyfikacja czasowników w oparciu o typ struktury semantycznej     140
  4.3. Cechy selekcyjne nakładane na argumenty dla struktur predykatowo-argumentowych wyrażanych przez zdania z badanymi predykatorami     142
  5. Kształt struktury semantycznej a zróżnicowanie treściowe ‒ znaczenia przenośne uwarunkowane polisemią przymiotnika     143
  6. Cechy semantyczne przymiotnika z parafrazy a kształt struktury semantycznej opartej na predykatorze kauzatywnym     144
  6.1. Przymiotniki jakościowe w parafrazach a typy struktur semantycznych     145
  6.2. Przymiotniki relacyjne w parafrazach a typy struktur semantycznych     146
  6.3. Przymiotniki sposobu w parafrazach a typy struktur semantycznych     146
  
  ROZDZIAŁ V. SŁOWNICZEK WYBRANYCH JEDNOSTEK PREDYKATYWNYCH POLSKICH I SŁOWEŃSKICH     147
  Słowniczek wybranych predykatorów polskich     147
  Słowniczek wybranych predykatorów słoweńskich.     205
  
  ROZDZIAŁ VI. VERBUM JAKO WYKŁADNIK STRUKTURY Z PREDYKATEM KAUZATYWNYM (CZAS WEWNĘTRZNY. RODZAJE CZYNNOŚCI. FORMALIZACJA TREŚCI ‒ PREFIKSY)     267
  1. Kategorie werbalne a charakterystyka materiału     268
  2. Czas wewnętrzny predykatora     269
  2.1. Podział na predykatory teliczne i rezultatywne     269
  2.2. Czasowniki dwuaspektowe – słoweńskie dvovidski glagoli     272
  3. Wybrane kategorie semantyczne     274
  3.1. Znaczenia inchoatywne     275
  3.2. Znaczenia terminatywne     276
  3.3. Znaczenia finitywne     278
  3.4. Znaczenia restauratywne     279
  3.5. Inne kategorie semantyczne temporalne i nietemporalne modyfikujące znaczenia kauzatywów     280
  3.6. Kauzatywność     281
  3.7. Kombinacje cech semantycznych     281
  4. Zagadnienia związane z kształtem formalnym derywatów kauzatywnych w obu językach     282
  4.1. Kształt formalny analizowanych derywatów kauzatywnych w języku polskim     282
  4.2. Kształt formalny analizowanych derywatów kauzatywnych w języku słoweńskim     283
  5. Semantyka a funkcje prefiksów     284
  5.1. Prefiksy ujawnione w budowie analizowanych predykatorów kauzatywnych – materiał polski     285
  5.2. Prefiksy ujawnione w budowie analizowanych predykatorów kauzatywnych – materiał słoweński     293
  6. Wnioski konfrontatywne     299
  6.1. Dystrybucja formacji telicznych i rezultatywnych w języku polskim i słoweńskim     299
  6.2. Dystrybucja prefiksów w obu językach ‒ porównanie     300
  
  ROZDZIAŁ VII. KATEGORIA INTENSYWNOŚCI W SEMANTYCE BADANYCH KAUZATYWÓW     303
  1. Intensywność w badaniach lingwistycznych     303
  1.1. Kategoria intensywności w dotychczasowych opisach polskich i słoweńskich predykatorów kauzatywnych z parafrazą przymiotnikową     304
  2. Kategoria intensywności komponentem treści badanych predykatorów kauzatywnych     305
  2.1. Językowe wykładniki wzmocnionej intensywności dla predykatorów kauzatywnych z parafrazą przymiotnikową     305
  2.2. Językowe wykładniki osłabionej intensywności dla predykatorów kauzatywnych z parafrazą przymiotnikową     306
  3. Wnioski konfrontatywne     307
  
  PODSUMOWANIE     309
  BIBLIOGRAFIA     315
  WYKAZ ŹRÓDEŁ     331
  WYKAZ SYMBOLI I SKRÓTÓW     333
  INDEKSY CZASOWNIKÓW I PRZYMIOTNIKÓW POLSKICH I SŁOWEŃSKICH     335
  POLISH AND SLOVENE CAUSATIVES PARAPHRASED BY ADJECTIVES (Summary)     373
  OD REDAKCJI     375
RozwińZwiń