INNE EBOOKI AUTORA
Autor:
Wydawca:
Format:
epub, mobi, ibuk
Debata na temat antropocenu ze względu na swoją wielowymiarowość i wyjątkowy potencjał filozoficzny ma szanse stać się jedną z najważniejszych dyskusji XXI stulecia. W dyskusji tej biorą udział geologowie, przedstawiciele i przedstawicielki nauki o systemie Ziemi (Earth system science), klimatolodzy, historyczki środowiska, geografowie społeczni, antropolożki, filozofowie oraz socjolożki. Możliwe, że mamy do czynienia z interdyscyplinarnym „zwrotem w stronę antropocenu”.
Antropocen określany jest mianem epoki wyparcia, krótkowzroczności i nieodwracalnych strat. Pojęcia konstytuujące jego unikatowy słownik to: nieodwracalna strata, punkt krytyczny, granice planetarne, postnaturalizm, Gaja, utrata natury, podział klimatyczny, klasy antropocenu, adaptacyjny apartheid, długi klimatyczne, niepowetowana strata, geohistoria, kapitałocen, ciągła apokalipsa, środowiskowe prawa człowieka.
W Epoce człowieka Ewa Bińczyk poddała analizie retorykę kampanii dezinformacyjnych dotyczących zmiany klimatycznej, a także argumenty zwolenników geoinżynierii – rozpraszania siarki w stratosferze jako „wyjścia awaryjnego” i „mniejszego zła”, niż sama katastrofa klimatyczna.
Tytułowy „marazm” (gr. marasmós) oznacza gaśnięcie i uwiąd. W naukach medycznych odnosi się do takiej kondycji organizmu, która poważnie zagraża sprawności myślenia i działania, wiodąc do apatii. W książce pokazano, że w odniesieniu do planetarnego kryzysu środowiskowego i bezpieczeństwa klimatycznego znaleźliśmy się dziś w stanie tego rodzaju otępienia. Próby implementacji niskoemisyjnej polityki energetycznej, nawet mimo paryskiego porozumienia klimatycznego z 2015 roku, oceniane są jako nieskuteczne. Antropocen określany jest mianem epoki wyparcia, krótkowzroczności i nieodwracalnych strat. Czy mamy szanse wyrwać się z marazmu?
Rok wydania | 2018 |
---|---|
Liczba stron | 326 |
Kategoria | Teoria kultury |
Wydawca | Wydawnictwo Naukowe PWN |
ISBN-13 | 978-83-01-20009-1 |
Numer wydania | 1 |
Język publikacji | polski |
Informacja o sprzedawcy | ePWN sp. z o.o. |
INNE EBOOKI AUTORA
POLECAMY
Ciekawe propozycje
Spis treści
Podziękowania | 9 |
Wstęp | 11 |
Epoka niestabilności planetarnej | 11 |
Zamierzenia badawcze | 17 |
Filozofia a wyzwania antropocenu | 24 |
Porządek wywodu | 28 |
Rozdział 1. Zmiana klimatu – ignorowane wyzwanie | 33 |
Wiarygodne określanie stanu klimatu | 33 |
Dokumenty ONZ | 37 |
Rozpoznawanie czy ignorowanie hiperkatastrof? | 42 |
Rozdział 2. Epoka marazmu | 47 |
Impas klimatyczny | 47 |
Podstawa do nadziei? Paryskie porozumienie klimatyczne | 54 |
Doskonały sztorm moralny | 58 |
Przyczyny denializmu | 62 |
Bezradność nauki | 71 |
Rozdział 3. Początki debaty na temat antropocenu | 77 |
Dwa spory inicjujące debatę | 77 |
Wczesny plejstocen, wymiana kolumbijska, rewolucja przemysłowa czy rok 1950? | 82 |
Wielkie Przyspieszenie początkiem antropocenu – | |
powstanie nauki o systemie Ziemi | 86 |
O co tu chodzi: spór czysto geologiczny czy także ideologiczny? | 93 |
Rozdział 4. Kształtowanie się słownika epoki człowieka | 105 |
„Potworny” problem | 105 |
Polityczny wymiar kryzysu planetarnego | 108 |
Utrata natury | 115 |
Przedwczesne zignorowanie sprawczości przyrody – arogancja antropocentryzmu | 121 |
Geohistoria, nowa koncepcja czasu i odpowiedzialność za przyszłość | 128 |
Granica tego, co wyobrażalne? | 131 |
Ciągła apokalipsa i fetyszyzacja katastrofy | 136 |
Rozdział 5. Różne oblicza antropocenu | 141 |
Sen o wspaniałym antropocenie | 141 |
Miażdżąca krytyka: arogancka fantazja czy propagandowe nadużycie? | 147 |
Metabolizm epoki kapitalocenu | 155 |
Pokorny antropocentryzm na krnąbrnej planecie | 159 |
Rozdział 6. Deficyty refleksji środowiskowej antropocenu | 169 |
Złożone wyzwanie | 169 |
Szkodliwe metafory | 170 |
Wyczerpywanie się paradygmatu zrównoważonego rozwoju? | 173 |
Błędne posunięcia ruchów środowiskowych | 180 |
Remedium I: ekologizowanie humanistyki | 185 |
Remedium II: polityka natury | 190 |
Rozdział 7. Retoryka dezinformacji | 193 |
Wprowadzeni w błąd | 193 |
O produkcji sceptycyzmu na zlecenie – global warming denial movement | 194 |
Mechanika hiperwyparcia I: aktorzy | 198 |
Mechanika hiperwyparcia II: strategie retoryczne | 204 |
Jak utrzymać autorytet nauki? | 215 |
Rozdział 8. Plany awaryjne antropocenu | 221 |
Inżynieria klimatu – zarys projektu | 221 |
Eksperymentowanie z pogodą | 227 |
Blokowanie eksperymentów | 232 |
Inżynieria człowieka | 236 |
Rozdział 9. Retoryczne pułapki technooptymizmu | 241 |
Retoryka artykułów prasowych dotyczących geoinżynierii | 241 |
Groźne upraszczanie | 245 |
Brak wyobraźni politycznej | 248 |
Retoryka kontroli i sterowalności skrywająca chaos eksperymentowania | 254 |
Technologie pychy | 261 |
Zakończenie | 267 |
Wyjątkowy potencjał debaty na temat antropocenu | 267 |
Marazm i… dalsze rozterki aksjologiczne epoki człowieka | 274 |
Aneks I. Podstawowe dyskursy antropocenu | 281 |
Aneks II. Spór o nazwę | 283 |
Aneks III. Słownik antropocenu (w porządku tematycznym) | 285 |
Bibliografia | 291 |
Indeks osobowy | 313 |
Summary 323 | |