POLECAMY
Autor:
Format:
ibuk
Tom zawiera wykłady z zakresu epigrafiki rzymskiej (łacińskiej), wygłaszane na Uniwersytecie Lwowskim
u schyłku XIX i na początku XX wieku przez profesora Bronisława Kruczkiewicza (1849-1918), wybitnego filologa klasycznego. Publikowane są na podstawie sporządzonego przez niego i szczęśliwie zachowanego rękopisu. Można śmiało zaryzykować tezę, że oto mamy do czynienia najprawdopodobniej z pierwszym polskim podręcznikiem epigrafiki rzymskiej (łacińskiej), ponieważ rękopis ten jest kopią, jedną z wielu, sporządzoną techniką litograficzną, oryginalnego tekstu spisanego ręką Profesora. Kopie te przeznaczone były dla studentów, słuchaczy wykładów. Autor podzielił swoje wywody na dwie części: w pierwszej przedstawia dzieje zainteresowań epigraficznych oraz kształtowanie się epigrafiki jako samodzielnej naukowej dyscypliny pomocniczej. Dużo miejsca poświęca uformowaniu się idei Corpus Inscriptionum Latinarum i roli, jaką w tym zakresie odegrał Teodor Mommsen. Pokazuje też miejsce epigrafiki w badaniach nad światem rzymskim, którą określa mianem „nauki pierwszorzędnego znaczenia”. Część druga nosi tytuł „Główne zasady epigrafiki rzymskiej”. W jej ramach autor omawia, w pięciu działach, podstawowe obszary wchodzące w zakres poznania epigraficznego. Jest to (A) pismo napisów, (B) stosowane w inskrypcjach skróty, (C) sposób określania osób
z punktu widzenia prawnego (tria nomina), pozycji społecznej, płci etc., (D) cursus honorum, jego rodzaje i sposób zapisywania oraz(E) tytulatura panującego i członków jego rodziny. „Epigrafika rzymska” nie jest produktem jednorazowym. Z tekstu wynika wyraźnie, że jej ostateczny kształt powstawał na przestrzeni kilku lat, pierwszy zarys najpewniej między rokiem 1893/1894 a 1899/1900. Ostateczna redakcja, z przeznaczeniem do litograficznego powielenia dokonana została w roku 1913/1914. Aktualizacja danych po roku 1900 miała jednak charakter sporadyczny. Niemniej na podręcznik patrzeć trzeba z dużym uznaniem. Autor zaoferował swoim słuchaczom – i czytelnikom – dawkę solidnej wiedzy, dobrze podbudowanej stanem ówczesnych badań. Wiedzy, dzięki której wprowadzał ich w arkana oryginalnej i nowej dyscypliny badań, przyczyniającej się do lepszego poznania starożytności rzymskich.
Rok wydania | 2019 |
---|---|
Liczba stron | 96 |
Kategoria | Historia powszechna |
Wydawca | Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza |
ISBN-13 | 978-83-232-3501-9 |
Numer wydania | 1 |
Język publikacji | polski |
Informacja o sprzedawcy | ePWN sp. z o.o. |
POLECAMY
Ciekawe propozycje
Spis treści
Przedsłowie. Nauka pierwszorzędnego znaczenia (Leszek Mrozewicz) | 7 |
Epigrafika rzymska. Wykłady uniwersyteckie (Bronisław Kruczkiewicz) 17 | |
Uwagi wstępne | 19 |
I. Pogląd na rozwój epigrafiki rzymskiej | 26 |
II. Główne zasady epigrafiki rzymskiej | 50 |
A. Pismo napisów | 50 |
B. Skrócenia | 56 |
C. Daty, którymi określano osoby w napisach wymienione | 61 |
D. Sposób, w jaki podawano w napisach godności i urzędy osób wymienionych (cursus honorum) | 68 |
E. Sposoby tytułowania w napisach cesarzy i osób z domu panującego | 82 |
Summary (Roman Epigraphy. University lectures) | 95 |