POLECAMY
Autor:
Format:
ibuk
Normatywnym punktem odniesienia dla badań nad ustrojami państwowymi są zwykle zasady zawarte w konstytucjach, przy czym właściwe odczytanie sensu tych zasad częstokroć jest możliwe dopiero po uwzględnieniu wykładni sadów konstytucyjnych lub innych organów wyposażonych w prawo orzekania o zgodności norm prawnych z konstytucją.
Tomasz Wieciech skupił się na odbiegającej od tego modelu praktyce ustrojowej Wielkiej Brytanii, Kanady oraz Australii i przedmiotem swych badań uczynił konwenans konstytucyjny. Przez to pojęcie rozumie instytucję o charakterze wiążącym, regulującą ustrój państwa i należącą do materii konstytucyjnej, mającą status pozaprawny, niesformalizowaną i niechronioną precyzyjnie określoną sankcją.
Instytucję konwenansu uważa za kluczową dla funkcjonowania „politycznej konstytucji”, definiowanej jako „forma ustroju, którego normatywną podstawę tworzą nie tylko przepisy prawa, ale również normy pozaprawne, których wyegzekwowanie nie jest możliwe poprzez zastosowanie procedur właściwych dla egzekucji norm prawnych.
Z recenzji prof. dr. hab. Krzysztofa Wójtowicza
Rok wydania | 2011 |
---|---|
Liczba stron | 264 |
Kategoria | Politologia |
Wydawca | Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego |
ISBN-13 | 978-83-233-3121-6 |
Numer wydania | 1 |
Język publikacji | polski |
Informacja o sprzedawcy | ePWN sp. z o.o. |
POLECAMY
Ciekawe propozycje
Spis treści
Wstęp | 9 |
ROZDZIAŁ I. Konwenanse jako normy konstytucji materialnej | 13 |
1. Historyczny proces kształtowania się „konwenansowej konstytucji” | 14 |
2. Wokół definicji | 18 |
3. Powstawanie konwenansów | 21 |
4. Identyfikacja i ustalanie treści norm konwenansowych | 26 |
5. Próby typologii | 29 |
6. Pozaprawny status norm konwenansowych | 33 |
7. Postawa sądów wobec konwenansów | 39 |
8. Sankcja | 44 |
9. Zmiana i przekształcenia | 52 |
10. Konwenanse a zwyczaje konstytucyjne | 53 |
ROZDZIAŁ II. Konwenansowa regulacja ustroju | 59 |
1. Pozycja ustrojowa głowy państwa | 60 |
A. Działanie za radą ministrów | 64 |
B. Powoływanie premiera | 69 |
C. Prawo rozwiązywania parlamentu | 80 |
D. Udzielanie sankcji królewskiej | 89 |
E. Dymisjonowanie premiera | 98 |
F. Uprawnienia nominacyjne | 101 |
G. Zwoływanie i zamykanie sesji parlamentu | 103 |
2. System gabinetowy | 105 |
A. Gabinet | 108 |
B. Premier | 119 |
C. Odpowiedzialność polityczna rządu przed parlamentem | 130 |
Odpowiedzialność indywidualna | 131 |
Odpowiedzialność kolegialna | 147 |
Odpowiedzialność premiera | 168 |
3. Konwenanse konstytucyjne w parlamencie | 173 |
A. Zwoływanie sesji parlamentu | 174 |
B. Neutralność polityczna i bezstronność Spikera | 175 |
C. Stosunki między rządem a opozycją | 179 |
D. Oficjalna Opozycja Jej Królewskiej Mości | 180 |
E. Stosunki między izbami parlamentu | 185 |
4. Konwenanse a ustrój terytorialny państwa | 197 |
5. Konwenanse in statu nascendi | 203 |
ROZDZIAŁ III. Konwenanse konstytucyjne wobec praktyki ustrojowej | 211 |
1. Konwenanse a normy prawa konstytucyjnego | 211 |
2. Konwenansowe przeobrażenie ustroju | 214 |
3. Neutralizacja polityczna głowy państwa | 220 |
A. Odwołanie premiera w Australii w 1975 roku | 220 |
B. Zamknięcie sesji parlamentu w Kanadzie w 2008 roku | 223 |
C. Rola Korony w demokracji parlamentarnej | 226 |
4. Zasada rządów odpowiedzialnych w praktyce | 229 |
5. Konwenanse konstytucyjne a system partyjny | 239 |
6. Kodyfikacja konwenansowych norm konstytucyjnych | 245 |
Zakończenie | 253 |
Wykaz orzeczeń sądowych | 257 |
Bibliografia | 259 |