POLECAMY
Autor:
Wydawca:
Format:
epub, mobi, pdf, ibuk
Amerykańska wystawa fotograficzna The Family of Man z 1955 roku stała się wizualnym manifestem zimnowojennego liberalizmu oraz szczególnej formy nowoczesnego fotoreportażu prasowego, tzw. fotografii humanistycznej. Akcentując wspólnotę ludzi na całym świecie, stanowiła nie tylko atrakcyjną inspirację formalną dla wielu projektów fotograficznych, lecz także ambiwalentnie odbierane narzędzie perswazji. Gdy pojawiła się w Polsce w 1959 roku, odczytano ją jako wygodną deklarację optymistycznej wizji świata podnoszącego się po katastrofie wojennej. Autorka analizuje oryginalny projekt wystawy, jej podróż po świecie i specyfikę prezentacji w Polsce, jak również zjawisko
humanistycznego fotoreportażu pojęte jako wizualny język ponadnarodowej komunikacji, charakterystyczny dla modernistycznego myślenia o medium.
W pierwszych latach po II wojnie światowej zyskujące na popularności magazyny ilustrowane określały horyzont świadomości odbiorców w różnych miejscach globu. Fotoreporterzy, bohaterzy frontowi obserwowali świat podnoszący się z ruin i dręczony kolejnymi konfliktami, a ich fotografie, niekiedy wstrząsające, innym razem kojące, wykorzystywano w rozmaity sposób – niejednokrotnie odbiegający od autorskiej intencji. Język nowoczesnego fotoreportażu, kształtujący się przede wszystkim we Francji i Stanach Zjednoczonych w latach 40. i 50. XX wieku, służył umiejętnemu budowaniu narracji o narodowej i ponadnarodowej konsolidacji.
Kluczowym wydarzeniem dla zrozumienia tego fenomenu jest amerykańska wystawa The Family of Man, „monumentalny esej fotograficzny” skomponowany z materiałów magazynów ilustrowanych, zwłaszcza „Life”. W latach 1955–1962 prezentowano ją w kilkudziesięciu krajach o rozmaitym statusie politycznym, w tym w 1959 roku – w Polsce, gdzie witano ją z entuzjazmem, jako zwiastun ideowego rozprężenia, język fotografii humanistycznej był tu już zadomowiony i miał swoją ideową wymowę.
Książka ma na celu uchwycenie fenomenu powojennego fotoreportażu jako języka opowiadania o świecie po katastrofie, trawionego niepokojem zimnej wojny, nieprzepracowaną traumą i obawą o jutro.
[…] książka dr Dworniczak podejmuje tematykę polskiej recepcji wystawy The Family of Man oraz zagadnienie polskiej fotografii humanistycznej, które nie mają jak dotychczas monograficznego opracowania, a których systematyczna interpretacja jest istotna zarówno w obszarze historii sztuki, jak historii fotografii i generalnie historii kultury polskiej lat 50. i 60. XX wieku. (Z recenzji prof. dr. hab. Piotra Juszkiewicza)
Niewątpliwą wartością książki i jednocześnie świadectwem jej metodologicznej oryginalności jest analiza fotografii humanistycznej i funkcjonowania tytułowej wystawy w kontekście szeroko zakreślonego kręgu zjawisk i uwarunkowań o charakterze artystycznym, społecznym, kulturowym, politycznym i historycznym. (Z recenzji dr. hab. Andrzeja Kisielewskiego, prof. UwB)
******
A Human Family. The Reception of the Exhibition "The Family of Man" in Poland and a Humanistic Photographic Paradigm
The author analyses the original project of the exhibition, its travels around the world and the specific character of its presentation in Poland, as well as the phenomenon of humanistic photo report seen as a visual language in transnational communication, characteristic of the modern thinking about the medium.
*********
Kamila Dworniczak – historyk sztuki, adiunkt w Katedrze Teorii Sztuki Instytutu Historii Sztuki Uniwersytetu Warszawskiego. Zajmuje się historią fotografii, a także różnymi obszarami sztuki współczesnej oraz krytyki artystycznej. Jej rozprawa doktorska, poświęcona recepcji wystawy The Family of Man w Polsce, została wyróżniona Nagrodą im. ks. prof. Szczęsnego Dettloffa.
Rok wydania | 2021 |
---|---|
Liczba stron | 344 |
Kategoria | Historia sztuki |
Wydawca | Uniwersytet Warszawski |
ISBN-13 | 978-83-235-5033-4 |
Numer wydania | 1 |
Informacja o sprzedawcy | ePWN sp. z o.o. |
POLECAMY
Ciekawe propozycje
Spis treści
Podziękowania | 7 |
Wprowadzenie. Humanizm fotografii | 9 |
CZĘŚĆ I. PERSPEKTYWY ODBIORU | |
1. Paryż – Nowy Jork – Warszawa. Język humanistycznego fotoreportażu jako paradygmat | 21 |
2. Rodzime tropy i amerykańskie poszlaki. „Monumentalny esej fotograficzny” w oczach teoretyków i historyków fotografii 45 | |
2.1. Socrealizm unowocześniony. Wystawa The Family of | |
Man w oczach badaczy w Polsce | 57 |
2.2. Nowa sztuka ludowa: wobec fotografii | |
reportażowej | 65 |
2.3. Między sztuką wysoką a kulturą masową: wobec | |
zimnowojennej polityki kulturalnej | 68 |
2.4. „Magia sympatyczna”: wobec refleksji | |
antropologicznej i genderowej | 71 |
3. Doświadczenie wojny i Zagłady jako „niewidoczne centrum” wystawy. Rekonstrukcja narracji 79 | |
3.1. Inicjacja. Dziecko wśród ruin | 82 |
3.2. Identyfikacja. Oblicza wojny | 86 |
3.3. Zagłada, czyli to, co nieludzkie | 89 |
3.4. Przezwyciężenie śmierci – ponowne narodziny | 94 |
4. The Family of Man jako Rodzina człowiecza. Wystawa w polskich realiach 1959–1960 | 98 |
CZĘŚĆ II. POLEMIKI. KRYTYKA FOTOGRAFICZNA | |
1. „Rewolucja, realizm, humanizm”. Projektowanie „artystycznego reportażu” 145 | |
1.1. Socrealistyczna genealogia | 147 |
1.2. Fotografia reportażowa wobec metafory | 160 |
1.3. Nigdy wojny. Glossa | 169 |
2. Dwie tezy o człowieku: Rodzina człowiecza a Czym jest człowiek? Karla Pawka 175 | |
2.1. (Nie)obecność obrazów wojny raz jeszcze. | |
Biografie | 178 |
2.2. „Humanistyczna kamera” w cieniu zimnej wojny | 184 |
2.3. Przesilenie humanistycznego paradygmatu | 191 |
3. W ideologicznym polu. Modele refleksji 197 | |
3.1. Alfred Ligocki: afirmacja | 197 |
3.1.1. Mowa obrazów. Fotografia jako język | |
uniwersalny | 201 |
3.1.2. Utopie integracji. Fotografia wobec kultury | |
masowej | 205 |
3.1.3. Ku refleksji postmodernistycznej | 209 |
3.2. Witold Wirpsza: dekonstrukcja | 212 |
3.2.1. Fotografia jako iluzja. Kompromitacja | |
medium | 217 |
3.2.2. Samokrytyka. Wobec mechanizmu manipulacji | |
224 | |
3.2.3. Punctum: historia | 229 |
CZĘŚĆ III. INSPIRACJE. PRAKTYKA FOTOGRAFICZNA | |
1. Dialog. Adaptowanie humanistycznego paradygmatu fotografii 241 | |
1.1. Postawy. Kapuściński/Rydet | 245 |
1.2. Album rodzinny. Spotkania z Innym | 252 |
1.3. Strategie oporu | 265 |
2. Montaż. Fotografie w przestrzeni 270 | |
2.1. Zrealizować utopię. Polityczność wystawy | 271 |
2.2. Ku nowym formom wyrażania. Rodzina człowiecza a | |
tradycja awangardowa | 278 |
2.3. „Wystawy problemowe”. Między awangardą a | |
propagandą | 287 |
Zakończenie. Człowiek wobec fotografii 309 | |
Bibliografia | 313 |
Indeks osób | 332 |
Spis ilustracji | 339 |