POLECAMY
Wydawca:
Format:
pdf, ibuk
Jak pisze Jacek Leociak: „reprezentować” – to czynić na powrót obecnym. Twórcy sztuki audialnej podejmują próby uobecniania ocalałych i ofiar Szoa, a artystyczne formy dźwiękowe stanowią przestrzeń reprezentacji. Audialne opowieści podejmujące tematykę Zagłady, choć skupione wokół cierpienia i śmierci jednostek oraz całych grup, nierzadko w swej istocie są historią o ocaleniu, stawiają bowiem w swym centrum wspomnienia tych, którzy przetrwali. Specyfika wspomnień Zagłady i z Zagłady, ich fragmentaryczność – sprawiają, że praca twórców artystycznych form dźwiękowych skoncentrowana jest niejednokrotnie na rekonstruowaniu losów jednostek i ich rodzin oraz utkaniu opowieści z dostępnych i odnalezionych wspomnień, śladów, dokumentów. Dyskurs holocaustowy zapośredniczony przez medium audialne nie jest jednorodny, ale rozprzestrzeniony wskutek dyspersji zagarniającej coraz to nowe obszary budowania opowieści o Szoa. Mamy nadzieję, że niniejsza publikacja wzbogaci wiedzę o Zagładzie, a także wiedzę radioznawczą, wypełniając lukę w literaturze przedmiotu, w której ta tematyka nie była dotąd podejmowana.
Autorki
Praca pionierska w odniesieniu do zamysłu fuzji tematu traumy z techniką medium radiowego. W polskich badaniach pierwsza, choć oczywiście zainteresowanie szeroko pojmowaną literaturą w radiu nie jest nowe. Ze wszech miar warta publikacji, także dla poszerzenia dyskusji o zasadności badania aspektu artystycznego w odniesieniu do szczególnie wrażliwego dokumentu życia, jakim jest sytuacja graniczna – tu Zagłada.
Z recenzji prof. dr hab. Violetty Wejs-Milewskiej
Rok wydania | 2020 |
---|---|
Liczba stron | 156 |
Kategoria | Medioznawstwo |
Wydawca | Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego |
ISBN-13 | 978-83-8142-981-8 |
Numer wydania | 1 |
Język publikacji | polski |
Informacja o sprzedawcy | ePWN sp. z o.o. |
POLECAMY
Ciekawe propozycje
Spis treści
Wprowadzenie | 9 |
Rozdział I. Gdy mowa oniemia. Wiodące leitmotivy w artystycznych opowieściach radiowych | 21 |
1. Leitmotivy rodziny i współczesnej tożsamości | 23 |
1a. Symbol matki | 28 |
2. Leitmotivy ocalałego i powrotu do przeszłości | 31 |
3. Leitmotiv winnego | 39 |
4. Leitmotiv miłości | 46 |
5. Leitmotiv dziecka | 49 |
Rozdział II. Ars poetica audialnych gatunków artystycznych o Holocauście | 61 |
1. Gatunkowy amalgamat | 63 |
1a. Awans dokumentalizmu | 64 |
1b. Mozaika mikronarracji | 69 |
1c. Kolażowość i genologiczna otwartość reportażu | 72 |
2. Estetyka fragmentu | 76 |
3. Poetyka świadectwa i podmiotowa sygnatura | 78 |
Rozdział III. Diegetyczna przestrzeń Zagłady. O narracji artystycznych opowieści audialnych | 85 |
1. Homo narrans i typy narracji | 86 |
2. Rodzaje narracji zagładowych audycji artystycznych | 87 |
3. Małe i wielkie narracje | 92 |
Rozdział IV. Komponenty audioscenograficzne. O ciszy, geście fonicznym i znakach muzycznych | 97 |
1. Cisza | 99 |
2. Gesty foniczne | 104 |
3. Muzyka | 108 |
Rozdział V. Tworzywo audialne a ślady Zagłady. O werbalno-akustycznych znakach Szoa | 117 |
1. Brama jako ślad audialny | 119 |
2. Ślad obozu w artystycznych audycjach radiowych | 121 |
3. Getto i mur jako audialne symbole | 123 |
4. Ślady wagonu/pociągu i szafy w realizacjach audialnych | 127 |
Rozdział VI. „Absolutna przyległość”. O obrazach fotograficznych w zagładowych dziełach audialnych | 133 |
1. Fotografia jako symbol Zagłady | 134 |
2. Fotografia jako imperatyw i węzeł | 135 |
3. Imperatyw fotografii w reportażu radiowym | 136 |
4. Węzłowy charakter fotografii | 139 |
5. Audialne punctum fotografii | 140 |
Zakończenie | 147 |
Literatura | 149 |
O Autorkach | 155 |