Polecam
Autor: Agnieszka Kusiak
Dodano: 14.11.2022
Agnieszka Kusiak Wszystko może być pierwsze i ostatnie jednocześnie. Wyjście w góry, zakupy w osiedlowym sklepie, łyk kawy z ekspresu w pracy, czy rozmowa z miłą osobą. Pierwsze i ostatnie w życiu, dlatego warto żyć, jakby to wszystko było właśnie takie, bo gdyby śmierć, gdyby wypadek... Życie jest nieprzewidywalne i rozdaje własne karty. I o tym jest w pewnej mierze ?Bez odpowiedzi? Tymona Zapraskiego. A dlaczego tylko w pewnym wymiarze? Ta powieść jest dwuwymiarowa. Główny jej trzon stanowi tajemnicze zniknięcie Adama, świetnego fotografa. Był i nagle go nie ma. Wyszedł z dom, pożegnał się, jak zwykle. Zamknął za sobą drzwi i ponownie ich już nie otworzył. Był, a teraz jest pustka po nim. Ową pustkę obiecał wyjaśnić Krzysiek, redaktor śledczy w sprawie zaginionych osób z Fundacji Szukamy Cię. To obraz zasadniczy książki, widoczny, wynikający z fabuły. Ale. Jest i drugi, nieco w oddali, który ma istotne znaczenie. To losy człowieka, wdowca Krzyśka, który mimo upływu dwóch lat od śmierci żony nie może poradzić sobie ani z życiem, ani z sobą. Nosi w sobie rozdartą duszę i głowę w rozsypce. Nie pasuje do szybko gnającego świata, które wymusza zmiany w sobie, akceptację tego, co się ma i tego co przyjdzie. Niezgoda, to z niej prywatnie składa się Krzysiek. Jego życie to nieustannie tykający zegar, który odmierza czas do końca. Autor, Tymon Zapraski nakreślił coś na wzór literackiego kina o ruchomych stronach. Bo jak inaczej wytłumaczyć pracę i to, co skrywają drzwi własnego mieszkania? Jak szukać śladów przestępstwa i rozumować taktycznie, podczas gdy świadomość otula syna śpiącego za ścianą pokoju? Jak pracować, jeśli w gdzieś w duszy rodzi się potrzeba bliskości i czułości? Życia prywatnego nie nosi się do pracy, nie łączy z nim. Zamykasz drzwi, jak bohater ?Bez odpowiedzi?, a stojąc na klatce schodowej modlisz się w duchu, by było ci dane do tego domu wrócić. Krzysiek to ktoś na wskroś ludzki. Normalny. Jak my. Robi co może, upada by wstać, ryzykuje, by ratow