Nowy realizm w rosyjskim polu literackim po 1991 roku

Literatura i polityka

1 opinia

Format:

ibuk

Książka dotyczy nowego realizmu – jednego z najnowszych trendów w rosyjskim polu literackim po 1991 roku, powstałego w opozycji do literackiego postmodernizmu; o jego specyfice stanowi przede wszystkim kryterium polityczności.


Autorka analizuje twórczość trzech klasyków nurtu: Zachara Prilepina, Romana Sienczina oraz Siergieja Szargunowa, bada mechanizmy rozwoju rosyjskiego pola literackiego w kontekście kluczowych procesów zachodzących równolegle w polu władzy politycznej. Czerpie inspiracje teoretyczne z literaturoznawstwa oraz socjologii literatury, dzięki czemu zawarty w książce obraz rosyjskiego życia literackiego po upadku ZSRR jest bogaty i wielowymiarowy.


The book focuses on "new realism": one of the latest trends in the Russian literary field after 1991, created in opposition to postmodernism. The specificity of "new realism" can be best recognized by using the criterion of politicalness.


The Author analyses literary production of three classic "new realists": Zakhar Prilepin, Roman Senchin and Sergey Shagrunov and shows the development of the Russian literary field against the background of key processes that took place simultaneously in the field of political power. She draws theoretical inspirations from literary studies and sociology of literature, making the book a rich and multidimensional study of Russian literary life after the fall of the USSR.


Rok wydania2020
Liczba stron234
KategoriaPublikacje darmowe
WydawcaUniwersytet Warszawski
ISBN-13978-83-235-4286-5
Numer wydania1
Informacja o sprzedawcyePWN sp. z o.o.

Ciekawe propozycje

Spis treści

  Słowo wstępne    7
  
  1. W kierunku społecznej historii literatury    13
  1.1. Polityka literatury Jacques’a Rancière’a    14
  1.2. Pole literackie Pierre’a Bourdieu    18
  1.3. Wspólny kierunek    22
  1.4. Metoda i materiał badawczy    25
  
  2. Tło rozważań. Rosyjskie pole literackie po upadku ZSRR    31
  2.1. Rola elit kulturowych w rozpadzie ZSRR    32
  2.2. Rozpad po rozpadzie – fragmentacja rosyjskiego pola literackiego    40
  2.3. Inercja i rozkład struktur    43
  2.4. Uzależnienie od państwa    46
  2.5. Podsumowanie    51
  
  3. Stara walka. Pierwsza fala dyskusji wokół nowego realizmu (1991–1999)    57
  3.1. Początki nurtu    57
   3.1.1. Odzyskać realizm    57
   3.1.2. Na peryferiach    62
   3.1.3. W stronę konsolidacji pola – jedność, jednomyślność    65
  3.2. Krytyka projektów modernizacyjnych    67
   3.2.1. Reformatorstwo, odnowieńcy    67
   3.2.2. Rewolucja    70
  3.3. Konserwatyzm    73
   3.3.1. Religia i naród    73
   3.3.2. Realizm jest naszą wiarą    77
   3.3.3. Misja literatury i literaturocentryzm    79
  3.4. Podsumowanie    83
  
  4. Nowa walka. Druga fala dyskusji wokół nowego realizmu
  (2000–2015)    89
  4.1. Nadejście młodych    89
   4.1.1. Zmiana warty    89
   4.1.2. Inauguracja, czyli Negacja żałoby    93
   4.1.3. Debata, czyli zagrożeni liberałowie    99
  4.2. Konsekracja    104
   4.2.1. Zdobywanie dominacji w polu    104
   4.2.2. Powstawanie środowiska: Debiut i Forum Młodych Pisarzy    107
   4.2.3. Nadawanie spójności    115
  4.3. Podsumowanie    123
  
  5. Zwycięzcy walki. Roman Sienczin, Siergiej Szargunow,
  Zachar Prilepin    129
  5.1. Trzy (auto)biografie    131
   5.1.1. Roman Sienczin    132
   5.1.2. Siergiej Szargunow    135
   5.1.3. Zachar Prilepin    138
  5.2. Polityka – policja – polityczność    143
   5.2.1. Emocje społeczne    144
   5.2.2. Konflikt/dyssensus    156
   5.2.3. Władza i ciało społeczne    164
  5.3. Podsumowanie: Czym jest nowy realizm?    171
  
  Uwagi końcowe    181
  Bibliografia    191
  Streszczenie    206
  Summary    208
  
  Aneks I. Pierwsza fala nowego realizmu – najważniejsi przedstawiciele    210
  Aneks II. Druga fala nowego realizmu – najważniejsi przedstawiciele    217
  Indeks osób    228
RozwińZwiń