Crimen laesae iustitiae

Odpowiedzialność karna sędziów i prokuratorów za zbrodnie sądowe według prawa norymberskiego, niemieckiego, austriackiego i polskiego

1 opinia

Format:

ibuk

Crimen laesae iustitiae – zbrodnia obrazy sprawiedliwości – to czyn sędziego, który wbrew swemu powołaniu do sprawiedliwego rozstrzygania w sprawie sądowej, wypacza prawo, przez co jego orzeczenie uwłacza swą treścią idei leżącej u podstaw każdego społeczeństwa.
Pojęcie sprawiedliwości jest tak stare jak prawo stanowione po to, by dać jej wyraz, i równie stare jak rola sędziego urzeczywistniającego sprawiedliwość w wydawanych wyrokach.
Zagadnienia przedstawione w tej książce mieszczą się w trójkącie pojęć: sprawiedliwość ― sędzia ― prawo.
Jeżeli ustanowione prawo jest w swej treści tak bardzo niesprawiedliwe, że zaprzecza podstawom człowieczeństwa, sędzia, który karze na jego podstawie i w zgodzie z nim, wypacza prawo naturalne, bez którego respektowania przez ustawodawcę prawo stanowione staje się ustawowym bezprawiem.
Wypaczeniem prawa jest także naginanie przepisów ustawy przez sędziego w taki sposób, że prawo zbacza z drogi sądowego wymiaru spra¬wiedliwości, stając się narzędziem do popełnienia zbrodni sądowej.
Prokurator dokonuje aktu obrazy sprawiedliwości, jeżeli wypaczając prawo, kieruje swe oskarżenie przeciwko człowiekowi, który nie popełnił przestępstwa.
Juryści systemów totalitarnych, którym stawiano zarzut popełnienia zbrodni sądowych, odpowiadali niezmiennie, że stosowali wówczas obowiązujące prawo.
Poszukiwanie odpowiedzi na pytanie, czy sędzia i prokurator ponoszą odpowiedzialność karną za zbrodnię obrazy sprawiedliwości i na jakiej podstawie prawnej, prowadzi do sformułowania postulatu wprowadzenia do polskiego kodeksu karnego przepisu o czynie zabronionym wypaczenia prawa i wyrządzeniu przez to poważnej szkody sprawiedliwości.


Rok wydania2013
Liczba stron530
KategoriaPublikacje darmowe
WydawcaWydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
ISBN-13978-83-7525-894-3
Numer wydania1
Język publikacjipolski
Informacja o sprzedawcyePWN sp. z o.o.

INNE EBOOKI AUTORA

Ciekawe propozycje

Spis treści

  Wykaz skrótów     13
  Wstęp     15
  
  Rozdział I. Norymberski proces prawników – czyny sędziów jako zbrodnie przeciwko ludzkości    21
  1. Podstawa prawna oceny stosowania prawa karnego przez sądy III Rzeszy, przyjęta w norymberskim procesie prawników    21
  2. Prawo karne III Rzeszy    23
  3. Sądy i sędziowie w III Rzeszy    28
  4. Prokuratorzy i sędziowie III Rzeszy w świetle postępowania dowodowego    32
  5. Konkluzje wyroku w procesie prawników i próba definicji obrazy sprawiedliwości jako zbrodni przeciwko ludzkości    41
  6. Ocena wyroku    44
  
  Rozdział II. Postępowania karne przeciwko nazistowskim sędziom i prokuratorom w sowieckiej strefie okupacyjnej Niemiec i w NRD    47
  1. Niezawisłość sędziowska w wyrokowaniu i prokuratorskie posłuszeństwo poleceniu jako argumenty na obronę nazistowskich prawników     47
  2. Sędziowska rozpoznawalność czynionego bezprawia    50
  3. „Ryczałtowe” osądzenie nazistowskich prawników w procesach w Waldheim    52
  
  Rozdział III. Przestępstwo naginania prawa w prawie niemieckim    55
  1. Pierwowzór przestępstwa sędziowskiej niesprawiedliwości w prawie rzymskim    55
  2. Kształtowanie się przestępstwa sędziowskiej niesprawiedliwości w prawie niemieckim    60
  3. Teorie wyjaśniające pojęcie naginania prawa    70
  
  Rozdział IV. Pojęcie morderstwa sądowego w niemieckim prawie karnym    77
  1. Formuła Radbrucha i pojęcie Rechtsbeugung jako wyznaczające drogę przypisania sędziemu zabójstwa człowieka skazanego na karę śmierci    77
  2. Funkcja § 336 StGB ograniczająca odpowiedzialność karną sędziego i jej ocena    85
  
  Rozdział V. Procesy sędziów III Rzeszy przed sądami Republiki Federalnej    91
  1. Pojęcie naginania prawa w świetle orzecznictwa Trybunału Federalnego (Sprawa sędziów sądu specjalnego Ferbera i Hoffmanna)    91
  2. Sędziowski zamiar bezpośredni naginania prawa jako warunek odpowiedzialności karnej za morderstwo dokonane przez nagięcie prawa – sprawa sędziego Trybunału Narodowego Rehse    99
  3. Odwołanie od wyroku Sądu Krajowego w Berlinie z 6 grudnia1968 r. uniewinniającego sędziego    112
  
  Rozdział VI. Praktyka prokuratury Republiki Federalnej w sprawach zbrodni popełnionych przez sędziów III Rzeszy na przykładach postanowień odmawiających ścigania sprawców    115
  1. Postanowienie Prokuratury przy Sądzie Krajowym w Würzburgu z 29 czerwca 1979 r. o umorzeniu postępowania    115
  2. Zaniechanie osądzenia przewodniczącego policyjnego sądu doraźnego w KL Auschwitz    124
  3. Uwagi o wymiarze sprawiedliwości w Republice Federalnej w sprawach zbrodni sądowych popełnionych w III Rzeszy    134
  
  Rozdział VII. Odpowiedzialność karna sędziów NRD po zjednoczeniu Niemiec    137
  1. Podstawy prawne odpowiedzialności karnej sędziów za naginanie prawa w NRD    137
  2. Naginanie prawa przez sędziów NRD    140
  3. Zasady odpowiedzialności karnej sędziów NRD za naginanie prawa     152
  4. Ustalenie zasad odpowiedzialności karnej sędziego w orzecznictwie BGH    154
  5. Krytyka orzecznictwa BGH w piśmiennictwie    159
  6. Wyrok skazujący sędziego NRD za przestępne naginanie prawa    163
  7. Odpowiedzialność karna prokuratora za naginanie prawa    176
  8. Wyroki skazujące, których wydanie nie stanowiło sędziowskiego przestępstwa nagięcia prawa    177
  9. Karanie obywateli pragnących wyjechać z NRD w ocenie Trybunału Federalnego    180
  10. Porównanie sądowego bezprawia w NRD z bezprawiem III Rzeszy dokonane przez BGH    184
  
  Rozdział VIII. Sędziowska nieświadomość bezprawności a zamiar naginania prawa jako węzłowe problemy dogmatyczne i aktualny stan poglądów doktryny o warunkach karalności za Rechtsbeugung    189
  1. Sędziowska nieświadomość bezprawności orzeczenia    189
  2. Sędziowski zamiar naginania prawa    214
  3. Aktualny stan doktryny    226
  
  Rozdział IX. Nazistowskie prawo karne w Austrii w latach 1938–1945 i odpowiedzialność prawników za jego stosowanie    237
  1. Prawo karne III Rzeszy i jego obowiązywanie w Austrii po anszlusie    237
  2. Stosowanie prawa karnego przez sędziów w „Landzie Austria”    239
  3. Podstawy prawne odpowiedzialności karnej nazistowskich sędziów i prokuratorów w powojennej Austrii    243
  4. Postępowania karne przeciwko nazistowskim sędziom i prokuratorom    246
  5. Model austriacki odpowiedzialności karnej sędziów i prokuratorów za niesprawiedliwość    268
  
  Rozdział X. Odpowiedzialność sędziego za niesprawiedliwość według prawa polskiego    273
  1. Kształtowanie się odpowiedzialności sędziego za niesprawiedliwe wyro- kowanie w I Rzeczypospolitej     273
  2. Zasady odpowiedzialności sędziów po upadku I Rzeczypospolitej    286
  3. Wyrok w procesie brzeskim jako przykład sędziowskiej niesprawiedliwości    294
  4. Odpowiedzialność sędziego i prokuratora w kodeksie karnym z 1932 r.    302
  
  Rozdział XI. Stosowanie komunistycznego prawa karnego w Polsce od 1944 r.    305
  1. Prawo karne Polski Ludowej i „ochrona demokratycznego ustroju Państwa” – sądowe karanie za przynależność do „nielegalnych organizacji”    305
  2. Ocena prawnokarna sędziowskiego karania    334
  
  Rozdział XII. Karanie za „przestępstwa szczególnie niebezpieczne w okresie odbudowy Państwa”    341
  1. Terror sądów wojskowych i nowi sędziowie    341
  2. Karanie sprawców przestępstw „szczególnie niebezpiecznych w okresie odbudowy Państwa”    343
  3. Społeczna szkodliwość czynu jako racja karania    345
  4. Przepisy karne jako narzędzia ochrony państwowej gospodarki    354
  5. Karanie za wrogą propagandę    358
  6. Prawnokarna ochrona symboli komunistycznych    362
  7. Skazania za faszyzację życia państwowego w II RP    363
  8. Karanie za mówienie o karaniu    368
  
  Rozdział XIII. Pojęcie mordu sądowego i odpowiedzialność karna sędziów i prokuratorów za jego popełnienie    373
  1. Mord sądowy jako określenie skazania niewinnego oskarżonego    373
  2. Uzasadnienie kwalifikacji prawnokarnej mordu sądowego    387
  3. Racje sędziów podniesione na obronę swych wyroków    390
  4. Ocena wyroków    396
  5. Wyrok sądu wojskowego oparty na faktach prawdziwych    397
  6. Odpowiedzialność karna prokuratorów    405
  
  Rozdział XIV. Odpowiedzialność sędziów i prokuratorów za zbrodnie sądowe okresu stalinowskiego w realiach współczesności    411
  1. Odpowiedzialność karna prokuratora żądającego kary śmierci dla oskarżonego    411
  2. Odpowiedzialność karna prokuratora i sędziego za skazanie na karę śmierci za rzekomy sabotaż    416
  3. Odpowiedzialność karna sędziego za skazanie oskarżonego o przygotowanie do zmiany przemocą ustroju i rozpowszechnianie fałszywych wiadomości    425
  4. Sędziowski immunitet    431
  
  Rozdział XV. Odpowiedzialność sędziów i prokuratorów stanu wojennego w realiach współczesności    435
  1. Skazania za czyny popełnione przed ogłoszeniem dekretu o stanie wojennym w „Dzienniku Ustaw” datowanym 14 grudnia 1981 r.    435
  2. Skazania wypaczające prawo    442
  3. Sędziowska świadomość bezprawności wypaczania prawa    448
  4. Zasada prawna wyłączająca odpowiedzialność sędziów stanu wojennego za wypaczanie prawa    449
  5. Konsekwencje zasady prawnej wyłączającej odpowiedzialność sędziów stanu wojennego za wypaczanie prawa i jej ocena w świetle wypowiedzi Trybunału Konstytucyjnego    453
  6. Wypaczenie prawa w stanie wojennym i odpowiedzialność sędziów     455
  7. Epilog postępowania w sprawie sędziów i prokuratorów stanu wojennego    457
  
  Rozdział XVI. Wypaczanie prawa jako przestępstwo sui generis – postulat de lege ferenda    463
  1. Zbrodnia sądowa w poglądach doktryny    463
  2. Przestępstwo wypaczenia prawa – crimen laesae iustitiae – postulat de lege ferenda    467
  3. Uzasadnienie postulatu – uwagi ogólne    468
  4. Umyślne wypaczanie prawa – przestępstwo sui generis    471
  5. Sprawca przestępstwa wypaczenia prawa     473
  6. Pojęcie wypaczenia prawa    474
  7. Poważna szkoda w sprawiedliwości jako skutek wypaczenia prawa    487
  8. Sędziowski zamiar wypaczenia prawa    497
  9. Sędzia wypaczający prawo a jego przekonanie, że prawo stosuje    499
  
  Zakończenie    503
  Die strafrechtliche Verantwortung der Richter und Staatsanwälte für Justizverbrechen nach dem Nürnberger, deutschen, österreichischen und polnischen Recht – Zusammenfassung    511
  Bibliografia    519
RozwińZwiń