INNE EBOOKI AUTORA
Wydawca:
Format:
epub, mobi, ibuk
W latach dwudziestych XIX wieku Hegel osiada w Berlinie, gdzie wykłada swoją teorię sztuki. Wykłady szybko nabierają rozgłosu, a w dłuższej perspektywie przedstawione w nich idee uczynią z Hegla fundatora nowoczesnej estetyki filozoficznej. Znakomita transkrypcja Friedricha von Kehlera utrwala oryginalny wykład ontologii trzech form sztuki jako całościowych historycznych koncepcji świata – symbolicznej, klasycznej i romantycznej – zwieńczonych sztuką najwyższą, dramatem. Według Hegla, architektura i rzeźba, malarstwo i muzyka osiągają kulminację w poezji i „postaciach w działaniu”.
Rok wydania | 2020 |
---|---|
Liczba stron | 370 |
Kategoria | Estetyka |
Wydawca | Wydawnictwo Naukowe PWN |
Tłumaczenie | Marcin Pańków |
ISBN-13 | 978-83-01-21611-5 |
Numer wydania | 1 |
Język publikacji | polski |
Informacja o sprzedawcy | ePWN sp. z o.o. |
INNE EBOOKI AUTORA
POLECAMY
Ciekawe propozycje
Spis treści
Przedmowa do wydania polskiego (Marcin Pańków) IX | |
FILOZOFIA SZTUKI ALBO ESTETYKA | 1 |
Wprowadzenie | 1 |
a. Trudności napotykane przez filozofię sztuki | 6 |
1. Wielorakość piękna | 6 |
2. O tym, że piękno nie może jakoby w ogóle stać się przedmiotem filozofii | 8 |
b. Rozmaite poglądy na temat [ostatecznego celu] sztuki | 11 |
1. Naśladowanie natury | 11 |
2. Wzbudzanie namiętności | 15 |
3. Cel moralny | 16 |
4. Uwagi dotyczące epoki najnowszej | 22 |
c.Podział | 33 |
1. Część ogólna | 33 |
2. Część szczegółowa | 37 |
1. CZĘŚĆ OGÓLNA | 41 |
A. Dział pierwszy | 41 |
1. Punkt widzenia sztuki w jej odróżnianiu się od religii i filozofii | 41 |
2. Idea w ogóle i ideał | 44 |
3. Bliższe określenie piękna w sztuce | 51 |
A. Piękno w sztuce w jego obiektywności | 51 |
1. Pojęcie | 52 |
a. Jedność | 52 |
b. Prostota | 55 |
2. Działanie | 55 |
a. Piękno artystyczne w jego samoistności | 55 |
b. Sytuacja | 63 |
1. Pierwsza sytuacja. Kolizja fizyczna | 65 |
2. Kolizja naturalna wyższego rodzaju | 65 |
3. Znaturalizowane bezprawie | 67 |
4. Kolizja w wyniku ludzkiego czynu | 69 |
c. Reakcja na sytuację | 71 |
3. Charakter | 73 |
4. Określoność zewnętrzna | 76 |
B. Dzieło sztuki w jego subiektywności | 81 |
1. Podmiotowość artysty | 81 |
2. Maniera | 85 |
B. Dział drugi | 88 |
I. Symboliczna forma sztuki | 90 |
0. Natura i formy symbolu | 95 |
1. Substancjalna jedność tego, co wewnętrzne, z naturalną formą; światopogląd Parsów | 97 |
2. Pierwsze próby nadawania czemuś naturalnemu duchowej formy. Postać indyjska | 101 |
a. Postać podmiotowa | 102 |
b. Personifikacja naturalnych żywiołów | 104 |
c. Ucieleśnienie myśli w obrazie | 106 |
d. Wystąpienie czystej myśli | 107 |
3. Symboliczność właściwa. Postać egipska | 110 |
4. Uwalnianie się momentu duchowego i zmysłowego | 115 |
1. Degradacja zjawiska. Światopogląd żydowski | 116 |
2. Afirmatywny stosunek jedynego do skończoności: nowszy orientalny panteizm | 119 |
3. Spełniona emancypacja formy duchowej i zmysłowej | 123 |
a. Stosunek pierwszy. Zjawisko nadaje sobie znaczenie | 124 |
1. Bajka ezopowa | 125 |
2. Przypowieść | 128 |
3. Apolog | 130 |
b. Stosunek drugi. Wychodząc od znaczenia szuka się zjawiska] | 131 |
1. Zagadka | 132 |
2. Alegoria | 132 |
3. Przenośnia i porównanie] | 134 |
a. Metafora | 135 |
b. Obraz | 137 |
c. Porównanie | 139 |
Dodatek : Całkiem zewnętrzne odniesienie wyizolowanego znaczenia i wyizolowanej postaci | 147 |
a. Poemat dydaktyczny | 148 |
b. Wiersz opisowy | 148 |
c. Opis natury | 149 |
d. Epigram | 149 |
II. Klasyczna forma sztuki | 151 |
III. Romantyczna forma sztuki | 175 |
a. Wewnętrzność ducha dla siebie: religijność jako taka | 176 |
1. Historia Chrystusa | 176 |
2. Ból i pojednanie (Madonna) | 177 |
3. Wspólnota religijna, męczennicy, cuda, legendy | 179 |
b. Afirmatywne odzwierciedlenie tej wewnętrzności, ducha w podmiotach | 181 |
1. Realizacja boskości w świecie (męczennicy itd.) | 182 |
2. Podmiot, który ma się poświęcić miłości, wierności | 184 |
3. Honor | 186 |
4. Swoista odwaga | 187 |
c. Uwalnianie się materii, naturalnej bezpośredniości] | 187 |
1. Charakter | 187 |
2. Działanie | 192 |
3. Prozaiczność i podmiotowość | 195 |
2. CZĘŚĆ SZCZEGÓŁOWA | 199 |
I. Architektura | 202 |
1. Architektura symboliczna | 205 |
2. Architektura klasyczna albo właściwa | 213 |
3. Architektura romantyczna | 217 |
II. Rzeźba | 220 |
1. Okrycie | 223 |
2. Idealność i indywidualność | 225 |
3. Grecki profil | 227 |
III. Malarstwo | 231 |
1. Treść malarstwa | 233 |
2. Kompozycja | 238 |
3. Barwa | 239 |
IV. Muzyka | 242 |
1. Takt | 244 |
2. Tonacja | 245 |
3. Instrument | 247 |
4. Melodia | 247 |
V. Poezja | 252 |
1. Pierwotny język poetycki | 254 |
2. Refleksyjny język poetycki | 255 |
3. Metrum w ogóle | 256 |
4. Podział poezji | 261 |
a. Epos | 262 |
b. Poezja liryczna | 276 |
c. Poezja dramatyczna | 281 |
Tragedia. Dramat. Komedia | 290 |
1. Tragedia antyczna | 290 |
2. Tragedia nowoczesna dramat | 297 |
3. Komedia | 299 |
Indeks nazwisk | 303 |