Przyszłość nie może się zacząć

-33%

Przyszłość nie może się zacząć

Polski dyskurs transformacyjny w perspektywie teorii modernizacji i teorii czasu

1 opinia

Format:

pdf, ibuk

DODAJ DO ABONAMENTU

WYBIERZ RODZAJ DOSTĘPU

24,79  37,00

Format: pdf

 

Dostęp online przez myIBUK

WYBIERZ DŁUGOŚĆ DOSTĘPU

Cena początkowa: 37,00 zł (-33%)

Najniższa cena z 30 dni: 24,79 zł  


24,79

w tym VAT

TA KSIĄŻKA JEST W ABONAMENCIE

Już od 24,90 zł miesięcznie za 5 ebooków!

WYBIERZ SWÓJ ABONAMENT

Projektowanie czy planowanie konfrontuje nas z pytaniem o przyszłość, o konfiguracje, które będą podtrzymywać, przemieniać lub „grzebać” nasze obecne wyobrażenia o życiu społecznym. Dominujące formy myślenia i organizacji przyszłości powstałe podczas transformacji ustrojowej Polski po roku 1989 są skorupą, która ma reprezentować to, co trwałe i pewne. W istocie jest popękana i krucha, coraz słabiej pozwala zrozumieć sposób, w jaki współczesne społeczeństwo polskie konstruuje swój czas. Problem rozpływającego się horyzontu przyszłości, a przynajmniej łatwości, z jaką dziś przychodzi nam jego dekonstrukcja, staje się wyzwaniem intelektualnym, które prowadzi Autora w głąb analizy teorii czasu społecznego i dyskursów o modernizacji w Polsce.
dr Mikołaj Lewicki – socjolog, adiunkt w Instytucie Socjologii Uniwersytetu Warszawskiego; jego główne zainteresowania to socjologia gospodarcza oraz socjologia kultury. Bada mechanizmy wartościowania na rynkach i konstruowania rynków, rozwoju społeczno-gospodarczego opartego na tzw. poszerzonym polu kultury, kredyty hipoteczne i życie z hipoteką oraz procesy urbanizacyjne w Warszawie. Współautor monografii Kultura na peryferiach.


Rok wydania2018
Liczba stron440
KategoriaSocjologia kultury
WydawcaWydawnictwo Naukowe Scholar
ISBN-13978-83-7383-736-2
Język publikacjipolski
Informacja o sprzedawcyePWN sp. z o.o.

Ciekawe propozycje

Spis treści

  Spis treści
  WPROWADZENIE     9
  Struktury oczekiwań     14
  Czas pieniądza     15
  Czas miłości     19
  Część I
  Nowoczesność i modernizacja. Ramy pojęciowe     27
  Wprowadzenie     29
  Socjologia nowoczesności i postkomunizm     29
  Rozdział    1
  Definicja nowoczesności i modernizacji     37
  1.1. Nowoczesność jako pojęcie oraz jako epoka historyczna     38
  1.2. Podstawy ładu społecznego – racjonalizm i naukowe poznanie     45
  1.3. Redefinicja racjonalności porządku społecznego – „nowoczesność
  zorganizowana”     48
  Rozdział    2
  Modernizacja     51
  2.1. Modernizacja – model klasyczny     53
  2.2. Jedna modernizacja czy wiele modernizacji?     66
  2.3. Modernizacja i jej „skutki uboczne” (kwestia nacjonalizmu
  i państwa narodowego)     70
  2.4. „Tradycja” i „nowoczesność” – krytyka i rewizja podziału     75
  2.5. Krytycy klasycznej teorii modernizacji     82
  2.6. Modernizacja jako proces globalny     93
  Rozdział    3
  Koniec nowoczesności?     100
  3.1. Kontrowersje wokół nowoczesności – krytyka i redefinicja     101
  3.2. Ład społeczny nowoczesności i jego destabilizacja     108
  3.3. Postmodernizm i późna nowoczesność     110
  3.4. Status poznania i wiedzy     113
  3.5. „Późna nowoczesność” jako diagnoza i projekt     116
  3.6. Nowoczesność i problem czasu społecznego    123
  Część II
  Czas społeczny i nowoczesność     127
  Wprowadzenie     129
  Na głodzie czasu     129
  Rozdział    4
  Kategoria czasu w naukach społecznych – postawienie problemu     137
  4.1. Dlaczego czas ma być społeczny?     140
  4.2. Czas serii A i serii B     146
  4.2.1. Czas serii B: czas linearny – czas naturalny – czas zegarowy     148
  4.2.2. Czas industrialny i czas jako towar     154
  4.2.3. Standard time nowoczesności zorganizowanej     159
  4.2.4. Czas nowoczesności     164
  4.3. Czas serii A     167
  4.3.1. Funkcja społeczna czasu     173
  4.3.2. Czas serii A – między faktem społecznym a subiektywnym
  przeżywaniem     177
  Rozdział    5
  Czas jako fenomen rozumienia ludzkiego działania     181
  5.1. Czas (społeczny) według G.H. Meada     187
  5.2. Przyszłość jako horyzont oczekiwań (możliwości)     191
  5.3. Nieprawdopodobieństwo komunikacji i czas – Niklas Luhmann
  o czasie     197
  Rozdział    6
  Nowoczesność zorganizowana i czas     215
  6.1. Późna nowoczesność     218
  6.2. Redefinicja czasu (późnej) nowoczesności     222
  6.3. Czas właściwy
  – Eigenzeit     228
  Podsumowanie     235
  Część III
  Modernizacja i czas transformacji Polski po roku 1989     239
  Wprowadzenie     241
  Paradoksy transformacji i modernizacji polski     241
  Rozdział    7
  Modernizacja i czas     249
  Poza czasem transformacji     252
  Ruch     253
  „Już być nie może jak jest”     254
  Ruch ruchu społecznego     260
  Nowoczesność i ruch     262
  Detemporalizacje     265
  Antypolityczna polityka     265
  Wnioski     268
  7.1. Transformacja jako rewolucja oraz powrót do normalności     271
  7.2. Dyskurs rewolucyjny     280
  7.3. Radykalne przywracanie normalności     283
  7.3.1. Odpolitycznienie gospodarki i przeniesienie odpowiedzialności
  na inne podsystemy     286
  7.3.2. „Laboratorium historii”     286
  7.3.3 „Płaczą i wierzą” – odroczona struktura gratyfikacji „nowego”
  Społeczeństwa     287
  Rozdział    8
  Antyutopijność projektu i utopijność technologii     290
  8.1. „Przeszłość nie może się skończyć”     293
  8.1.1. Ciągłość PRL i III RP     293
  8.1.2. „Polacy, jeszcze jeden krok, by stać się prawdziwymi republikanami”.
  Przeszłość idealizowana – republika     296
  8.2. Rewolucja pożera własne
  dzieci     303
  8.3. Upadek (pojęcia) rewolucji?     314
  8.4. Transformacja – modernizacja – postmodernizacja     318
  Część IV
  Przyszłość przeszłości i historia przyszłości:
  wymiary czasu modernizacji Polski     335
  Rozdział    9
  Zmiana społeczna poza paradygmatem modernizacji jako transformacji     337
  9.1. Przeszłość jako warunek przyszłości     338
  9.2. Przeszłość polski jako przestrzeń doświadczania (aktualnych) problemów     341
  Fantomowa przyszłość     346
  9.3. Nostalgia jako przeszłość refleksywizowana     352
  9.4. Demontaż rozwoju (idei) społeczeństwa obywatelskiego     358
  Rozdział    10
  Przyszłość – od przeszłości horyzontu oczekiwań
  do rozszerzonej teraźniejszości     361
  10.1. Oczekiwania wobec przełomu     374
  10.2. Kapitalizm jako podstawa transformacji     376
  10.3. Przełom roku 1989     382
  10.4. Indywidualizacja ryzyka     384
  10.5. Model polaryzacyjno-dyfuzyjny czy dryf rozwojowy?     391
  10.6. Skok w ponowoczesność     394
  10.7. Problem bezpieczeństwa i ryzyka     398
  ZAKOŃCZENIE     401
  Teraźniejszość     401
  Bibliografia     413
  Indeks nazwisk     435
RozwińZwiń