INNE EBOOKI AUTORA
-33%
Autor:
Wydawca:
Format:
pdf, ibuk
Projektowanie czy planowanie konfrontuje nas z pytaniem o przyszłość, o konfiguracje, które będą podtrzymywać, przemieniać lub „grzebać” nasze obecne wyobrażenia o życiu społecznym. Dominujące formy myślenia i organizacji przyszłości powstałe podczas transformacji ustrojowej Polski po roku 1989 są skorupą, która ma reprezentować to, co trwałe i pewne. W istocie jest popękana i krucha, coraz słabiej pozwala zrozumieć sposób, w jaki współczesne społeczeństwo polskie konstruuje swój czas. Problem rozpływającego się horyzontu przyszłości, a przynajmniej łatwości, z jaką dziś przychodzi nam jego dekonstrukcja, staje się wyzwaniem intelektualnym, które prowadzi Autora w głąb analizy teorii czasu społecznego i dyskursów o modernizacji w Polsce.
dr Mikołaj Lewicki – socjolog, adiunkt w Instytucie Socjologii Uniwersytetu Warszawskiego; jego główne zainteresowania to socjologia gospodarcza oraz socjologia kultury. Bada mechanizmy wartościowania na rynkach i konstruowania rynków, rozwoju społeczno-gospodarczego opartego na tzw. poszerzonym polu kultury, kredyty hipoteczne i życie z hipoteką oraz procesy urbanizacyjne w Warszawie. Współautor monografii Kultura na peryferiach.
Rok wydania | 2018 |
---|---|
Liczba stron | 440 |
Kategoria | Socjologia kultury |
Wydawca | Wydawnictwo Naukowe Scholar |
ISBN-13 | 978-83-7383-736-2 |
Język publikacji | polski |
Informacja o sprzedawcy | ePWN sp. z o.o. |
INNE EBOOKI AUTORA
POLECAMY
Ciekawe propozycje
Spis treści
Spis treści | |
WPROWADZENIE | 9 |
Struktury oczekiwań | 14 |
Czas pieniądza | 15 |
Czas miłości | 19 |
Część I | |
Nowoczesność i modernizacja. Ramy pojęciowe | 27 |
Wprowadzenie | 29 |
Socjologia nowoczesności i postkomunizm | 29 |
Rozdział | 1 |
Definicja nowoczesności i modernizacji | 37 |
1.1. Nowoczesność jako pojęcie oraz jako epoka historyczna | 38 |
1.2. Podstawy ładu społecznego – racjonalizm i naukowe poznanie | 45 |
1.3. Redefinicja racjonalności porządku społecznego – „nowoczesność | |
zorganizowana” | 48 |
Rozdział | 2 |
Modernizacja | 51 |
2.1. Modernizacja – model klasyczny | 53 |
2.2. Jedna modernizacja czy wiele modernizacji? | 66 |
2.3. Modernizacja i jej „skutki uboczne” (kwestia nacjonalizmu | |
i państwa narodowego) | 70 |
2.4. „Tradycja” i „nowoczesność” – krytyka i rewizja podziału | 75 |
2.5. Krytycy klasycznej teorii modernizacji | 82 |
2.6. Modernizacja jako proces globalny | 93 |
Rozdział | 3 |
Koniec nowoczesności? | 100 |
3.1. Kontrowersje wokół nowoczesności – krytyka i redefinicja | 101 |
3.2. Ład społeczny nowoczesności i jego destabilizacja | 108 |
3.3. Postmodernizm i późna nowoczesność | 110 |
3.4. Status poznania i wiedzy | 113 |
3.5. „Późna nowoczesność” jako diagnoza i projekt | 116 |
3.6. Nowoczesność i problem czasu społecznego | 123 |
Część II | |
Czas społeczny i nowoczesność | 127 |
Wprowadzenie | 129 |
Na głodzie czasu | 129 |
Rozdział | 4 |
Kategoria czasu w naukach społecznych – postawienie problemu | 137 |
4.1. Dlaczego czas ma być społeczny? | 140 |
4.2. Czas serii A i serii B | 146 |
4.2.1. Czas serii B: czas linearny – czas naturalny – czas zegarowy | 148 |
4.2.2. Czas industrialny i czas jako towar | 154 |
4.2.3. Standard time nowoczesności zorganizowanej | 159 |
4.2.4. Czas nowoczesności | 164 |
4.3. Czas serii A | 167 |
4.3.1. Funkcja społeczna czasu | 173 |
4.3.2. Czas serii A – między faktem społecznym a subiektywnym | |
przeżywaniem | 177 |
Rozdział | 5 |
Czas jako fenomen rozumienia ludzkiego działania | 181 |
5.1. Czas (społeczny) według G.H. Meada | 187 |
5.2. Przyszłość jako horyzont oczekiwań (możliwości) | 191 |
5.3. Nieprawdopodobieństwo komunikacji i czas – Niklas Luhmann | |
o czasie | 197 |
Rozdział | 6 |
Nowoczesność zorganizowana i czas | 215 |
6.1. Późna nowoczesność | 218 |
6.2. Redefinicja czasu (późnej) nowoczesności | 222 |
6.3. Czas właściwy | |
– Eigenzeit | 228 |
Podsumowanie | 235 |
Część III | |
Modernizacja i czas transformacji Polski po roku 1989 | 239 |
Wprowadzenie | 241 |
Paradoksy transformacji i modernizacji polski | 241 |
Rozdział | 7 |
Modernizacja i czas | 249 |
Poza czasem transformacji | 252 |
Ruch | 253 |
„Już być nie może jak jest” | 254 |
Ruch ruchu społecznego | 260 |
Nowoczesność i ruch | 262 |
Detemporalizacje | 265 |
Antypolityczna polityka | 265 |
Wnioski | 268 |
7.1. Transformacja jako rewolucja oraz powrót do normalności | 271 |
7.2. Dyskurs rewolucyjny | 280 |
7.3. Radykalne przywracanie normalności | 283 |
7.3.1. Odpolitycznienie gospodarki i przeniesienie odpowiedzialności | |
na inne podsystemy | 286 |
7.3.2. „Laboratorium historii” | 286 |
7.3.3 „Płaczą i wierzą” – odroczona struktura gratyfikacji „nowego” | |
Społeczeństwa | 287 |
Rozdział | 8 |
Antyutopijność projektu i utopijność technologii | 290 |
8.1. „Przeszłość nie może się skończyć” | 293 |
8.1.1. Ciągłość PRL i III RP | 293 |
8.1.2. „Polacy, jeszcze jeden krok, by stać się prawdziwymi republikanami”. | |
Przeszłość idealizowana – republika | 296 |
8.2. Rewolucja pożera własne | |
dzieci | 303 |
8.3. Upadek (pojęcia) rewolucji? | 314 |
8.4. Transformacja – modernizacja – postmodernizacja | 318 |
Część IV | |
Przyszłość przeszłości i historia przyszłości: | |
wymiary czasu modernizacji Polski | 335 |
Rozdział | 9 |
Zmiana społeczna poza paradygmatem modernizacji jako transformacji | 337 |
9.1. Przeszłość jako warunek przyszłości | 338 |
9.2. Przeszłość polski jako przestrzeń doświadczania (aktualnych) problemów | 341 |
Fantomowa przyszłość | 346 |
9.3. Nostalgia jako przeszłość refleksywizowana | 352 |
9.4. Demontaż rozwoju (idei) społeczeństwa obywatelskiego | 358 |
Rozdział | 10 |
Przyszłość – od przeszłości horyzontu oczekiwań | |
do rozszerzonej teraźniejszości | 361 |
10.1. Oczekiwania wobec przełomu | 374 |
10.2. Kapitalizm jako podstawa transformacji | 376 |
10.3. Przełom roku 1989 | 382 |
10.4. Indywidualizacja ryzyka | 384 |
10.5. Model polaryzacyjno-dyfuzyjny czy dryf rozwojowy? | 391 |
10.6. Skok w ponowoczesność | 394 |
10.7. Problem bezpieczeństwa i ryzyka | 398 |
ZAKOŃCZENIE | 401 |
Teraźniejszość | 401 |
Bibliografia | 413 |
Indeks nazwisk | 435 |