Monografia skupia się problemach zastosowania nowych technik przetwarzania informacji i komunikowania w postępowaniu administracyjnym ogólnym, które odnoszone jest do określonego w KPA trybu załatwiania indywidualnych spraw administracyjnych przez organy administracji publicznej w formie decyzji administracyjnych.

Pierwszy przepis, który bezpośrednio dotyczy stosowania technik informatycznych w tym postępowaniu został wprowadzony do KPA w 1998 r. Od tego momentu w ciągu dwóch następnych dekad przyjęto aż trzynaście nowelizacji KPA, które w większym lub mniejszym zakresie dotyczyły używania tych technik, z czego osiem nowelizacji odnosiło się wyłącznie do tej problematyki. Główną trudnością pozostawało dostosowanie rozwiązań technicznych do czynności procesowych oraz wybór optymalnego ich wykorzystania w postępowaniu administracyjnym.

Ewolucja technik informatycznych coraz bardziej wpływa na przebieg postępowania i stosowanie prawa przez organ administracji publicznej, co tworzy nowe problemy w obszarach: legislacyjnym, formalnym oraz merytorycznym związanym z treścią norm prawnych. Zawierają się w tym szczegółowe zagadnienia dotyczące rodzaju aktów prawnych i przepisów, w których wprowadzane są rozwiązania techniczne, częstotliwości ich zmian, sposobu i miejsca wprowadzania tych rozwiązań oraz ich spójności z innymi przepisami procesowymi.

W pracy omówione zostały cele i obszary zastosowania nowych technik w postępowaniu administracyjnym oraz podstawowe przekrojowe problemy dotyczące postępowania administracyjnego, w tym przede wszystkim związane z identyfikacją elektroniczną oraz stosowaniem podpisów elektronicznych.

W opracowaniu szczegółowo przedstawiono zakres zastosowania technik informatycznych do poszczególnych czynności procesowych, w tym:
wnoszenie podań elektronicznych i ich przyjmowanie przez organ administracji publicznej,
wydawanie pism w formie dokumentów elektronicznych i ich doręczanie przez organ administracji publicznej,
udostępnienie pisma organu administracji publicznej na stronie podmiotowej Biuletynu Informacji Publicznej,
sporządzanie i podpisanie ugody w formie dokumentu elektronicznego,
prowadzenie elektronicznych akt sprawy oraz realizacja uprawnień strony, o których mowa w wart 73 § 1 KPA,
korzystania przez organ administracji publicznej z zasobów informacyjnych w sferze wewnętrznej oraz od innych podmiotów publicznych na podstawie art. 220 § 1 KPA.

Końcowym celem pracy jest określenie roli technik informatycznych i przepisów prawa regulujących ich wykorzystanie w postępowaniu administracyjnym ogólnym, w aspekcie ich wpływu na przebieg postępowania.

Recenzowana monografia dotyka w nowatorski sposób istotnego problemu praktycznego, jak i teoretycznego. Rozwój literatury w analizowanym w recenzowanej monografii problematyce jest szeroki, jednakże nie odnosi się do problematyki proceduralnej. Monografia posiada również duży walor użyteczności dla praktyków.

Monografia jest potwierdzeniem najwyższego poziomu wiedzy Autora z zakresu prawa administracyjnego oraz zagadnień elektronizacji administracji publicznej, stanowiąc dopełnienie jego bogatego dorobku w tym zakresie. Stanowi ona istotny wkład do doktryny nauk administracyjno-prawnych, będąc kompleksowym oryginałem i innowatorskim opracowaniem niezwykle aktualnej i istotnej problematyki, ważnej również z punktu widzenia potrzeb praktyki.

dr hab. Rafał Stankiewicz, prof. UW
Katedra Prawa i Postępowania Administracyjnego Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego