Kształtowanie regionalnych systemów innowacji

Kształtowanie regionalnych systemów innowacji

Doświadczenia Polski i Unii Europejskiej

1 opinia

Format:

ibuk

RODZAJ DOSTĘPU

 

Dostęp online przez myIBUK

WYBIERZ DŁUGOŚĆ DOSTĘPU

Cena początkowa:

Najniższa cena z 30 dni: 6,92 zł  


6,92

w tym VAT

TA KSIĄŻKA JEST W ABONAMENCIE

Już od 24,90 zł miesięcznie za 5 ebooków!

WYBIERZ SWÓJ ABONAMENT

Rola sektora publicznego w gospodarce jest przedmiotem sporów już od czasów ekonomii klasycznej, kiedy to jej przedstawiciele krytycznie odnieśli się do merkantylistycznego interwencjonizmu państwowego. Według merkantylistów kontrolowanie gospodarki za pomocą odpowiednich regulacji prawnych miało przyspieszyć pomnażanie bogactwa narodu. Odejście w XVIII w. od protekcjonizmu państwowego przez ekonomistów klasycznych podyktowane było nowym wzorcem porządku społecznego opartym na szeroko rozumianej
wolności. Idea kierowania się własnym interesem oparta na wolności gospodarczej, racjonalnych decyzjach oraz dążeniu do maksymalizacji korzyści miała skutkować uruchomieniem „niewidzialnej ręki rynku”, czyli mechanizmu rynkowego zapewniającegonajlepszą alokację zasobów. Rola państwa sprowadzała się do ochrony prywatnej własności, wolności osobistej oraz swobody działalności gospodarczej.
Ze wstępu


Rok wydania2016
Liczba stron283
KategoriaGospodarka światowa
WydawcaWydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
ISBN-13978-83-7972-053-8
Numer wydania1
Język publikacjipolski
Informacja o sprzedawcyePWN sp. z o.o.

Ciekawe propozycje

Spis treści

  WSTĘP     9
  
  Rozdział 1 INNOWACJE JAKO KATEGORIA EKONOMICZNA     15
    1.1. Geneza oraz definicje innowacji     15
    1.2. Innowacje jako czynnik wzrostu gospodarczego     21
    1.3. Modele powstawania procesów innowacyjnych     27
    1.4. Teorie wiążące region z powstawaniem procesów innowacyjnych     40
    1.5. Determinanty rozwoju regionalnego w świetle procesów innowacyjnych     50
  
  Rozdział 2 TEORIA REGIONALNYCH SYSTEMÓW INNOWACJI W ŚWIETLE WYBRANYCH ZAGADNIEŃ     57
    2.1. Charakterystyka systemów innowacji     57
      2.1.1. Krajowy system innowacji     62
      2.1.2. Regionalny system innowacji     64
    2.2. Teorie ekonomiczne oddziałujące na koncepcję regionalnych systemów innowacji     69
    2.3. Podsystemy oraz podmioty tworzące regionalne systemy innowacji     73
      2.3.1. Środowisko gospodarcze     73
      2.3.2. Środowisko naukowo‐badawcze     76
      2.3.3. Środowisko administracyjne     80
    2.4. Polityka innowacyjna jako mechanizm kształtujący regionalne systemy innowacji     82
  
  Rozdział 3 SAMORZĄD TERYTORIALNY JAKO AKTOR REGIONALNEGO SYSTEMU INNOWACJI     91
    3.1. Decentralizacja polityki innowacyjnej     91
    3.2. Prowadzenie polityki innowacyjnej przez samorząd terytorialny – narzędzia oraz obszary wsparcia     95
      3.2.1. Strategia rozwoju województwa     95
      3.2.2. Regionalny program operacyjny     102
      3.2.3. Regionalna strategia innowacji     104
    3.3. Mechanizmy wspierające działania samorządów terytorialnych na rzecz budowy potencjału innowacyjnego w regionie     107
      3.3.1. Zamówienia publiczne     107
      3.3.2. Partnerstwo publiczno-prywatne     112
    3.4. Źródła finansowania działań na rzecz budowy regionalnego systemu innowacji     114
      3.4.1. Fundusze strukturalne Unii Europejskiej     114
      3.4.2. Zwrotne instrumenty finansowe Unii Europejskiej     117
      3.4.3. Regionalne (lokalne) fundusze pożyczkowe i poręczeniowe     118
      3.4.4. Fundusze kapitałowe     119
      3.4.5. Środki budżetu państwa     120
  
  Rozdział 4 REGIONALNE SYSTEMY INNOWACJI W WYBRANYCH KRAJACH EUROPEJSKICH     125
    4.1. Polityka innowacyjna w Austrii     126
    4.2. Regionalny system innowacji Górnej Austrii     132
    4.3. Polityka innowacyjna w Niemczech     140
    4.4. Regionalny system innowacji Badenii-Wirtembergii     150
  
  Rozdział 5 EGZEMPLIFIKACJA REGIONALNYCH SYSTEMÓW INNOWACJI W POLSCE – METODY ODDZIAŁYWANIA SAMORZĄDU TERYTORIALNEGO     158
    5.1. Analiza strukturalna systemu innowacji w Polsce     158
      5.1.1. Aktorzy     158
      5.1.2. Instytucje     164
      5.1.3. Sieci kooperacji     165
      5.1.4. Infrastruktura     166
    5.2. Analiza funkcjonalna systemu innowacji w Polsce     167
      5.2.1. Funkcja 1. Działalność przedsiębiorcza     167
      5.2.2. Funkcja 2. Rozwój oraz dyfuzja wiedzy     168
      5.2.3. Funkcja 3. Oddziaływanie na kierunek prowadzonych działań B+R oraz tworzenie rynku dla nowych technologii     168
      5.2.4. Funkcja 4. Aktywizacja zasobow     169
      5.2.5. Funkcja 5. Legitymizacja     171
    5.3. Regionalny system innowacji województwa zachodniopomorskiego – analiza strukturalna     171
      5.3.1. Aktorzy     171
        5.3.1.2. Aktorzy sektora badawczo-rozwojowego     173
        5.3.1.3. Aktorzy sektora publicznego     175
      5.3.2. Instytucje     183
      5.3.3. Sieci kooperacji     187
      5.3.4. Infrastruktura     190
    5.4. Regionalny system innowacji województwa zachodniopomorskiego – analiza funkcjonalna     193
      5.4.1. Funkcja 1. Działalność przedsiębiorcza     193
      5.4.2. Funkcja 2. Rozwój oraz dyfuzja wiedzy     194
      5.4.3. Funkcja 3. Oddziaływanie na kierunek prowadzonych działań B+R oraz tworzenie rynku dla nowych technologii     196
      5.4.4. Funkcja 4. Aktywizacja zasobów     197
      5.4.5. Funkcja 5. Legitymizacja     200
    5.5. Innowacyjność województwa zachodniopomorskiego na tle Polski     202
  
  Rozdział 6 KIERUNKI DZIAŁAŃ NA RZECZ PODNOSZENIA INNOWACYJNOŚCI POLSKICH REGIONÓW – REKOMENDACJE DLA ADMINISTRACJI PUBLICZNEJ     211
    6.1. Wnioski z analizy systemów innowacji w Austrii i Niemczech     211
      6.1.1. Austria     211
      6.1.2. Niemcy     214
    6.2. Wnioski z analizy polskiego systemu innowacji ze szczególnym uwzględnieniem aspektu regionalnego     218
      6.2.1. Poziom krajowy     218
      6.2.2. Poziom regionalny     222
    6.3. Proponowane kierunki działań     224
      6.3.1. Koordynacja polityki innowacji z innymi obszarami gospodarki     225
      6.3.2. Efektywniejsze wykorzystanie istniejących już struktur     225
      6.3.3. Efektywne wykorzystanie mocnych stron     226
      6.3.4. Intensyfikacja dialogu pomiędzy środowiskiem gospodarczym a sektorem edukacji     228
      6.3.5. Długoterminowa polityka rozwoju uniezależniona od periodyczności pojawiania się nowych obszarów priorytetowych Unii Europejskiej     228
      6.3.6. Budowanie struktur umożliwiających utworzenie w regionach nowych specjalizacji     228
      6.3.7. Racjonalizacja zasad rozdziału publicznych środków finansowych     229
      6.3.8. Weryfikacja rekomendowanych przez Unię Europejską obszarów priorytetowych z możliwościami oraz poziomem rozwoju społeczno-gospodarczego regionu     230
      6.3.9. Rozwój dalszej polityki innowacji na podstawie wielopoziomowego zarządzania     230
    6.4. Podsumowanie     231
  
  
  ZAKOŃCZENIE     233
  ANEKS     237
  SUMMARY     243
  LITERATURA     245
  SPIS RYSUNKÓW I TABEL     281
RozwińZwiń