Stawanie się recydywistą

Kariery instytucjonalne osób powracających do przestępczości

2 oceny

Format:

ibuk

W książce zawarto zagadnienia z obszaru pedagogiki resocjalizacyjnej (więziennej) i podjęto próbę odpowiedzi na pytanie o to, czy w karierze instytucjonalnej recydywisty istnieją „punkty”, które pozwalają (jemu, społeczeństwu, systemowi) zapobiegać powrotowi do przestępczości. Przedmiotem analiz jest odkrywanie sposobów, w jaki recydywiści interpretują własne doświadczenia i w jaki przenoszą te interpretacje na swoją aktywność życiową (głównie w obrębie rzeczywistości izolacji więziennej). Gromadzenie oraz podążanie za danymi empirycznymi (metodologia teorii ugruntowanej) spowodowało wyłonienie się obrazu doświadczeń i działań, które składają się na wieloletni proces stawania się recydywistą, tj. bycia beneficjentem specyficznej kariery instytucjonalnej prawno-społecznego systemu zapobiegania przestępczości. I to właśnie proces ten stanowi zasadniczy przedmiot analiz i rozważań niniejszego opracowania. Przyjęta w nim perspektywa interakcyjna ułatwia spojrzenie na warunki, które rzutują na dynamikę „pięcia się” przestępcy po kolejnych szczeblach instytucjonalnego systemu zapobiegania przestępczości i dokonujący się w jego obrębie proces kształtowania społecznej tożsamości recydywisty. Zgodnie z ideą symbolicznego interakcjonizmu, zamierzeniem autorki nie jest jednakże wyjaśnienie procesu stawania się recydywistą, ile próba jego zrozumienia.


Rok wydania2015
Liczba stron412
KategoriaPublikacje darmowe
WydawcaWydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
ISBN-13978-83-7969-686-4
Numer wydania1
Informacja o sprzedawcyePWN sp. z o.o.

Ciekawe propozycje

Spis treści

  Wstęp     9
  
  Rozdział I. Nauki prawne i społeczne wobec problemu osób powracających do przestępstwa     15
  1.1. Przestępczość powrotna w ujęciu prawnym     17
  1.2. Społeczno-demograficzna i kryminologiczna sylwetka osób powracających do przestępczości     24
  1.3. Przeobrażenia wychowawczej funkcji kary pozbawienia wolności. Dylematy polskiej „pedagogiki więziennej”     34
  
  Rozdział II. Teoretyczno-metodologiczne podstawy badań procesu stawania się recydywistą     45
  2.1. Rodowód jakościowych metod badań nad przestępczością     49
  2.2. Założenia paradygmatu interpretatywnego. Symboliczny interakcjonizm jako perspektywa teoretyczna     52
  2.2.1. Podejście dramaturgiczne     56
  2.2.2. Model rytuału interakcyjnego i interakcji strategicznej     58
  2.3. Interakcyjne ujęcie procesu stawania się przestępcą     60
  2.4. Metodologia teorii ugruntowanej w badaniu karier instytucjonalnych     67
  2.4.1. Sposoby zbierania materiału empirycznego     73
  2.4.2. Więzienie jako teren badań naukowych     87
  2.4.2.1. Formalno-organizacyjne trudności prowadzenia badań w zakładzie karnym     88
  2.4.2.2. Badanie jako osobiste doświadczenie     92
  2.4.3. Opis Uczestników badań     102
  
  Rozdział III. Kariera instytucjonalna osób powracających do przestępstwa     107
  3.1. Progresywny porządek doświadczania instytucji     108
  3.1.1. Selekcyjny wymiar kariery instytucjonalnej     109
  3.1.1.1. Reguła „drugiej szansy”     116
  3.1.1.2. Podwójna diagnoza     121
  3.1.2. Dynamika izolacji społecznej     129
  3.2. Partycypowanie na obrzeżach     136
  3.2.1. Partycypujący poprzez środowisko     136
  3.2.2. Partycypujący utrzymujący dystans     144
  3.2.2.1. Partycypujący-ofiara     144
  3.2.2.2. Partycypujący poprzez incydent     146
  3.2.2.3. Partycypujący poprzez wytwarzanie środowiska     147
  3.3. Karierowicze instytucjonalni i Partycypujący na obrzeżach w warunkach izolacji więziennej     147
  
  Rozdział IV. Oswajanie więzienia     151
  4.1. Pokonywanie miejsca     152
  4.1.1. Emocje towarzyszące byciu umieszczonym w więzieniu po raz pierwszy     153
  4.1.1.1. Lęk a cechy instytucji totalnej     154
  4.1.1.2. Lęk w relacjach z innymi osadzonymi     156
  4.1.1.3. Inne odczucia towarzyszące lękowi     157
  4.1.2. Typy nowo przybyłych     158
  4.1.3. Taktyki unikania opresji i wytwarzania środowiska opresji     162
  4.1.3.1. Szukanie sojuszników (popleczników)     164
  4.1.3.2. Otwarta konfrontacja     170
  4.1.3.3. Wyczulenie     172
  4.1.3.4. Autoagresja     174
  4.1.3.5. Postawienie się     174
  4.1.3.6. Odnalezienie chłopca do bicia     177
  4.1.3.7. Testowanie pozycji     179
  4.1.3.8. Sterowanie uwagą     181
  4.1.3.9. „Grypsowanie”     183
  4.1.4. (Re)negocjowanie swojego statusu     186
  4.1.4.1. Eksponowanie atrybutów     187
  4.1.4.2. Dzielenie się     189
  4.1.4.3. Wchodzenie w koalicje z „bardziej doświadczonymi”     190
  4.1.4.4. Błaznowanie     192
  4.1.5. Taktyki wspierające     194
  4.1.5.1. Agresywne zaczepki     195
  4.1.5.2. Ekspresja złości     197
  4.2. Pokonywanie czasu     198
  4.2.1. Neutralizowanie     205
  4.2.1.1. Unikanie     207
  4.2.1.2. Uchylanie się     208
  4.2.1.3. Wymiana definicji     209
  4.2.1.4. Kibicowanie     210
  4.2.1.5. Przetrzymanie     211
  4.2.1.6. Ustępowanie     212
  4.2.1.7. Przeniesienie się     213
  4.2.1.8. Zarządzanie estymą podkultury więziennej     214
  4.2.1.9. Szukanie sojuszników (kompanów)     214
  4.2.2. Porządkowanie     218
  4.2.2.1. Szukanie sojuszników (wspólników)     219
  4.2.2.2. Eksponowanie atrybutów     224
  4.2.2.3. Zarządzanie estymą kultury grypsowania     230
  4.3. Relacje Pokonujących     236
  4.3.1. Relacja oparta na antagonizmach     237
  4.3.2. Relacja „uczeń – mistrz”     238
  4.3.3. Relacje oparte na respekcie     241
  
  Rozdział V. Oswajanie wolności     245
  5.1. Uwarunkowania przyjętego stylu życia w więzieniu     245
  5.1.1. Życie życiem więziennym     246
  5.1.2. Życie wizją życia na wolności     253
  5.1.3. Punkt zwrotny w karierze instytucjonalnej Recydywistów     257
  5.2. Autoprezentacja Zasługującego na wolność     261
  5.2.1. Strategie autoprezentacji     268
  5.2.1.1. Lokowanie się w roli ofiary systemu     269
  5.2.1.2. Odwoływanie się do wartości uznawalnych społecznie     272
  5.2.1.3. Nawrócenie religijne     273
  5.2.1.4. Zakotwiczenie na wolności     277
  5.2.1.5. Definiowanie przestępczości przez pryzmat choroby     278
  5.2.2. Zarządzanie dowodami zmiany     278
  5.2.2.1. Odcinanie przeszłości „grubą kreską”     278
  5.2.2.2. Realizacja wartości pożądanych społecznie     280
  5.2.2.3. Demonstrowanie zaplecza na wolności     282
  5.2.2.4. Zrywanie ze wspólnikami     283
  5.2.2.5. Manifestowanie sukcesu pedagogicznego personelu     284
  5.2.2.6. Eksponowanie nowych kompetencji     286
  5.2.2.7. „Księgowanie” zmiany     289
  5.3. Strategie unikania i opóźniania powrotu do więzienia     293
  5.3.1. Koncepcje wolności     293
  5.3.1.1. Brak planu     294
  5.3.1.2. Posiadanie planu     297
  5.3.2. Nadrabianie straconego czasu     310
  5.4. Partnerki życiowe Recydywistów oraz ich rola w rozwoju i hamowaniu kariery instytucjonalnej mężczyzn powracających do przestępczości     314
  5.4.1. Ratowniczka     315
  5.4.2. Terapeutka     318
  5.4.3. Resocjalizatorka     321
  5.4.4. Ofiara współczucia     322
  5.4.5. Stabilizatorka     323
  5.5.6. Zakładniczka     327
  5.5.7. Wspólniczka     327
  5.5.8. Facylitatorka     328
  5.4.9. Destabilizatorka     329
  5.4.10. Kobiety ze środowiska     329
  5.4.11. ety współuzależnione     332
  5.4.12. Kobiety lojalne i „kolejnej szansy”. Kobiety porzucone     334
  5.4.13. Rodzaje relacji z kobietą w próbach zerwania z wizerunkiem Recydywisty     339
  5.4.14. Rodzaje relacji z kobietą w procesie rozwoju Recydywy     341
  
  Rozdział VI. Kontekst pedagogiczny i resocjalizacyjny procesu stawania się recydywistą i kariery instytucjonalnej     345
  6.1. Wzory karier instytucjonalnych recydywistów w perspektywie pedagogicznych przesłanek prawno-społecznego systemu zapobiegania demoralizacji i przestępczości     345
  6.2. Wizerunkowe gry Karierowiczów instytucjonalnych     356
  6.2.1. Konstruowanie wizerunku Recydywisty w relacjach z innymi Karierowiczami w wymiarze problemów adaptacyjnych do warunków resocjalizacji więziennej i „drugiego życia” instytucji     357
  6.2.2. Zarządzanie „regułami gry” więziennej resocjalizacji     368
  6.3. Strategie powstrzymywania się Recydywistów przed powrotnością do przestępczości     373
  6.4. „Kasowanie” tożsamości dewiacyjnej z perspektywy „nowej” pedagogiki resocjalizacyjnej     381
  
  Zakończenie     387
  Bibliografia     395
  Od Redakcji     411
RozwińZwiń