Każdy człowiek uczestniczy w wielu różnych formach życia społecznego. Początkowo dziecko obraca się w kręgu swoich rodziców i rodzeństwa, a także bliższej i dalszej rodziny, poznaje zwyczaje panujące w rodzinie, uczy się zasad postępowania i zachowania w danej sytuacji; poprzez obserwacje zachowań swoich bliskich szybko uświadamia sobie co mu wolno, czego nie wolno, zaczyna rozumieć system kar i nagród. Dziecko wie, że aby być dobrze postrzeganym wśród rodziny, musi się zachowywać w odpowiedni sposób, tym samym poznaje reguły postępowania w grupie społecznej, jaką jest jego rodzina.
Następnie większość dzieci zawiera znajomości z rówieśnikami (przedszkole, sąsiedzi, zabawy w piaskownicy, itp.), w wyniku wspólnych zabaw uczy się koleżeństwa, dzielenia zabawkami, uczestniczy w wymyślaniu nowych zabaw. Tutaj panują nieco inne reguły niż w rodzinie. Nie wystarczy się poprawnie zachowywać, by być akceptowanym i lubianym przez grupę. Tutaj ważne są pomysły, liczy się też, jakie zabawki dziecko posiada i czy chętnie przeznaczy ulubioną zabawkę do wspólnej zabawy z innymi dziećmi, liczy się umiejętność budowania wspaniałych zamków z piasku. Jednak w takich sytuacjach dziecko ma wybór, może się bawić wspólnie z innymi, może pożyczać zabawki, ale nie musi, może iść z mamą (rodzeństwem) do innej piaskownicy i bawić się z innymi dziećmi, które np. mają lepsze zabawki.
W dalszym etapie rozwoju następuje przynależność do kolejnych grup – klasa szkolna, grupa koleżeńska, kółka zainteresowań, grupa pracownicza, itp.
Od najmłodszych lat jesteśmy więc członkami grup społecznych, czyli formacji, które składają się z pewnej liczby osób pozostających ze sobą wzajemnie (w danym okresie) w bardziej lub mniej określonych rolach i pozycjach, mających własny system wartości i norm regulujących zachowanie poszczególnych członków w sprawach ważnych dla grupy.
Dokonujące się w ostatnich latach zmiany, wywołane gwałtownym rozwojem technologii informatycznych, a szczególnie Internetu, wyznaczają nowe standardy komunikowania się między ludźmi.
Za pośrednictwem Internetu, ludzie z dowolnego miejsca na świecie, wywodzący się z różnych nacji i kultur, mogą się ze sobą komunikować, pracować, robić zakupy, uczyć się, czy prowadzić badania naukowe. Rewolucja komunikacyjna oraz postępująca globalizacja, prowadzą do zachodzenia na siebie różnych form i faz cywilizacyjnych oraz wzrostu powiązań międzyludzkich.
Procesowi globalizacji podlegają także przedsiębiorstwa, które odchodzą od tradycyjnych struktur organizacyjnych, tworząc rozproszone po całym świecie struktury sieciowe i zatrudniając wielokulturowe zespoły pracownicze.
Coraz większego znaczenia nabiera więc pojęcie edukacji międzykulturowej, której celem jest przekraczanie granic własnej kultury oraz kształtowanie świadomości równorzędności wszystkich kultur.

• pedagogika
• międzykulturowość
• edukacja
• migracje