Językowy obraz człowieka - charakter i osobowość w paremiologii polskiej, serbskiej i chorwackiej

-25%

Językowy obraz człowieka - charakter i osobowość w paremiologii polskiej, serbskiej i chorwackiej

1 opinia

Format:

pdf, ibuk

WYBIERZ RODZAJ DOSTĘPU

25,50  34,00

Format: pdf

 

Dostęp online przez myIBUK

WYBIERZ DŁUGOŚĆ DOSTĘPU

Cena początkowa: 34,00 zł (-25%)

Najniższa cena z 30 dni: 25,50 zł  


25,50

w tym VAT

W kontekście związków języka z kulturą nasuwa się pytanie, w jakiej mierze obraz świata, utrwalony w każdym z trzech języków słowiańskich: polskim, serbskim i chorwackim, kształtował się pod wpływem religii: katolicyzmu, prawosławia, częściowo również islamu, a także historii i realiów życia codziennego. Z językowym obrazem świata ściśle łączy się wartościowanie; istotne jest zatem znalezienie na podstawie danych językowych odpowiedzi, jak człowiek ocenia siebie i innych, jakie wartości preferuje, a jakie odrzuca, innymi słowy – jak przedstawia się językowy obraz rzeczywistości i samego człowieka w określonym kręgu kulturowym, w tym przypadku ograniczonym do języka polskiego, serbskiego i chorwackiego. Warto również podjąć próbę odpowiedzi na pytanie, jakimi środkami została utrwalona w języku hierarchizacja wartości i sposób widzenia przez język wybranych fragmentów rzeczywistości pozajęzykowej.


Rok wydania2012
Liczba stron334
KategoriaJęzykoznawstwo
WydawcaWydawnictwo Uniwersytetu Gdańskiego
ISBN-13978-83-7326-905-7
Numer wydania1
Język publikacjipolski
Informacja o sprzedawcyePWN sp. z o.o.

Ciekawe propozycje

Spis treści

  WPROWADZENIE    9
  
  Rozdział pierwszy. PRZYSŁOWIA W ANALIZIE KULTUROWO-LINGWISTYCZNEJ, ROZWAŻANIA TEORETYCZNE    12
  
  1. Zakres, metody i organizacja badań    12
  2. Przysłowia w paremiologii i frazeologii    17
  3. Ustalenie definicji przysłowia    19
  3.1. Prezentacja postaw badawczych    19
  3.2. Formacje pokrewne    25
  3.3. Cechy istotne przysłów    28
  4. Typologie przysłów    31
  5. Pochodzenie i źródła przysłów    33
  6. Schematy strukturalno-semantyczne odzwierciedlające kompozycję przysłów    35
  7. Definicje charakteru i osobowości oraz ich językowy obraz we frazeologii    37
  
  Rozdział drugi. LEKSYKALNA ORGANIZACJA PRZYSŁÓW    40
  
  1. Specyfika doboru leksykalnego    40
  2. Semantyczna antytetyczność przysłów    40
  3. Synonimia przysłów    45
  3.1. Synonimy semantyczne    46
  3.2. Synonimy strukturalne    59
  4. Potoczny styl przysłów    64
  
  Rozdział trzeci. CHARAKTER, OSOBOWOŚĆ I ICH JĘZYKOWY OBRAZ W PRZYSŁOWIACH    66
  
  1. Charakter narodowy jako problem naukowy    66
  2. Stereotypizacja – definicje i funkcje stereotypów    71
  3. W pułapce stereotypów etnicznych    79
  3.1. Stereotyp Cygana w przysłowiach polskich, serbskich i chorwackich     81
  3.2. Stereotyp Polaka    85
  3.3. Stereotyp Niemca w przysłowiach polskich    90
  3.4. Stereotyp Żyda w przysłowiach polskich    92
  3.5. Stereotyp Serba    94
  3.6. Stereotyp Turka w przysłowiach serbskich    97
  3.7. Stereotyp Chorwata w przysłowiach chorwackich    99
  3.8. Konkluzje    102
  4. Obraz człowieka w przysłowiach polskich, serbskich i chorwackich    107
  4.1. Wpływ epoki na wzorce charakterologiczne i osobowościowe    107
  4.2. Stosunek do Boga    109
  4.3. Stosunek do ludzi    112
  4.4. Postawa wobec wolności i ojczyzny     122
  4.5. Stosunek do pracy    123
  4.6. Stosunek do dóbr materialnych    126
  4.7. Postawa wobec wartości etycznych     127
  4.8. Orzekanie o cechach intelektualnych    137
  
  Rozdział czwarty. JĘZYKOWY OBRAZ ŚWIATA    141
  
  1. Obraz świata w przysłowiach    141
  2. Rola konotacji w opisie charakteru i osobowości    143
  3. Rodzaje i funkcje metafory w paremiologii    146
  4. Modele kognitywne w kulturowo-językowej organizacji przysłów    149
  4.1. Kulturowe modele semantyczne w przysłowiach    150
  4.1.1 .Elementy rustykalne jako podstawa metaforycznej interpretacji rzeczywistości    152
  4.1.2. Elementy „cywilizacyjne” jako podstawa metaforycznej interpretacji rzeczywistości    156
  4.1.3. Pożywienie jako podstawa metaforycznej interpretacji rzeczywistości    157
  4.1.4. Odzież jako podstawa metaforycznej interpretacji rzeczywistości    161
  4.1.5. Środki pieniężne jako podstawa metaforycznej interpretacji rzeczywistości    164
  4.1.6. Obiekty architektoniczne jako podstawa metaforycznej interpretacji rzeczywistości    166
  4.1.7. Militaria jako podstawa metaforycznej interpretacji rzeczywistości    168
  4.1.8. Wyznaczniki kultu jako podstawa metaforycznej interpretacji rzeczywistości    170
  4.1.9. Naczynia, narzędzia i urządzenia jako podstawa metaforycznej interpretacji rzeczywistości    172
  4.2. Zjawiska kosmiczne i świat przyrody jako podstawa modeli semantycznych    173
  4.2.1. Metale, perły i bursztyn jako podstawa metaforycznej interpretacji rzeczywistości    173
  4.2.2. Elementy krajobrazu jako podstawa metaforycznej interpretacji rzeczywistości    176
  4.2.3. Właściwości ciał niebieskich jako podstawa metaforycznej interpretacji rzeczywistości    179
  4.2.4. Kolory jako podstawa metaforycznej interpretacji rzeczywistości    180
  4.2.5. Świat roślin jako podstawa metaforycznej interpretacji rzeczywistości    181
  4.2.6. Właściwości żywiołów jako podstawa metaforycznej interpretacji rzeczywistości    182
  4.3. Modele paremiologiczne związane z człowiekiem    184
  4.3.1. Status społeczny jako podstawa metaforycznej interpretacji rzeczywistości    184
  4.3.2. Rodzina jako podstawa interpretacji rzeczywistości    189
  4.3.3. Somatyzmy jako podstawa metaforycznej interpretacji rzeczywistości    190
  4.4. Animalistyczne modele przysłów    198
  4.4.1. Właściwości ptaków dzikich wykorzystane w metaforyzacji rzeczywistości    202
  4.4.2. Właściwości ptaków domowych wykorzystane w metaforyzacji rzeczywistości    205
  4.4.3. Właściwości zwierząt dzikich wykorzystane w metaforyzacji rzeczywistości    207
  4.4.4. Właściwości zwierząt oswojonych i hodowlanych wykorzystane w metaforyzacji rzeczywistości    210
  4.4.5. Ryby, płazy, gady i insekty wykorzystane w metaforycznej interpretacji rzeczywistości    216
  4.4.6. Konkluzje    217
  
  Rozdział piąty. PRAGMATYCZNA FUNKCJA PRZYSŁÓW    223
  
  1. Przysłowia polskie, serbskie i chorwackie w analizie konfrontatywnej    223
  2. Miejsce i rola przysłów w języku i kulturze    231
  3. Przysłowia prototypowe jako inspiracja i podstawa dla quasi-, neo- i antyprzysłów    236
  3.1. (Neo)logika (neo)proverbiów w kulturze masowej    242
  3.2. Typy quasi-przysłów    243
  4. Funkcjonowanie przysłów w językach współczesnych    248
  
  WNIOSKI KOŃCOWE, PODSUMOWANIE     251
  
  BIBLIOGRAFIA    261
  Źródła    261
  Literatura    262
  
  PRZYSŁOWIA    280
  Polskie    280
  Serbskie    301
  Chorwackie    315
  
  ANTYPRZYSŁOWIA     331
  Polskie    331
  Serbskie    332
  Chorwackie    332
RozwińZwiń