Historia nowoczesnych SM

Książka Wojciecha Rojka to doskonałe kompendium wiedzy o stosunkach międzynarodowych, obejmujące okres od lat 70-tych XIX wieku do czasu załamania się dwubiegunowego podziału świata w XX wieku. W sposób niezwykle czytelny autor podzielił cały ten okres na III części. W pierwszej porusza kwestie następstw wojny francusko- pruskiej z 1870 roku i przedstawia układ sił w świecie do wybuchu I wojny światowej. Druga część obejmuje czas wielkich zawirowań wojennych (1914- 1945), a trzecia świat bipolarny po II wojnie światowej do lat 90-tych XX wieku. Każda z części składa się z podrozdziałów odpowiadających najważniejszym wydarzeniom z uwzględnieniem podziału na kontynenty. Taka konstrukcja w znacznym stopniu pozwala na odszukanie interesującej czytelnika konkretnej informacji bez konieczności wertowania większej ilości materiału. Chociaż gros poruszanej tematyki obejmuje szeroko rozumiane kwestie europejskie, to w sposób wystarczający i jednocześnie przejrzysty omówione zostały także stosunki międzynarodowe dotykające Azji, Ameryki Łacińskiej, Bliskiego, Środkowego i Dalekiego Wschodu oraz Afryki. Profesor Wojciech Rojek niezwykle przystępnie przedstawia główne kierunki rozwoju stosunków międzynarodowych, ich genezę i uwarunkowania związane z rozgrywkami między różnymi podmiotami politycznymi. Książka ta jest doskonałym podręcznikiem dla studentów i jednocześnie ciekawą lekturą dla wszystkich interesujących się historią. Pomaga zrozumieć co ukształtowało takie a nie inne współczesne relacje między państwami i jakie racje stanu decydowały o bieżących nurtach stosunków międzynarodowych. Nie ma w niej zbędnych dywagacji, a jedynie konkretne fakty tworzące historię. Jedynym zastrzeżeniem, jakie można podnieść, jest zbyt pobieżne przedstawienie Hiszpanii. Sam opis wojny domowej nie przełożył się tu na choćby wspomnienie o rezolucji z czasów frankistowskich wykluczającej Hiszpanię ze struktur wspólnot międzynarodowych, rezolucji o zawieszeniu z nią stosunków dyplomatycznych, pominięto pakt madrycki, czy drogę tego kraju do ONZ. Również zastrzeżenia budzi korekta przepuszczająca błędy nie tyle merytoryczne, co wynikające zapewne z autopoprawki komputerowej. W III części przy omawianiu subkontynentu indyjskiego zamiast