Spotkanie z wychowankiem. Ku tożsamości ipse pedagoga

Spotkanie z wychowankiem. Ku tożsamości ipse pedagoga

1 ocena

Format:

ibuk

Celem opracowania jest zapoznanie czytelników z elementami środowiska przyrodniczego i antropogenicznego kontynentu australijskiego. Zamiarem autorek było także przybliżenie współczesnych problemów społeczno-ekonomicznych tego obszaru. Książka ma więc dostarczyć argumentów do dyskusji i rozważań o procesach i relacjach zachodzących w przestrzeni geograficznej kontynentu. Choć wydawać by się mogło, że dotarcie do danych i faktów jest obecnie rzeczą prostą, to jednak, jak dowodzą doświadczenia dydaktyczne autorek, zadanie to w przypadku wielu studentów urasta do problemu nie do rozwiązania. Wierzymy, że dzięki tej książce, kłopoty te choć częściowo się zmniejszą.


Zakres przestrzenny książki stanowi obszar zamknięty w granicach politycznych Związku Australijskiego. Ramy czasowe sięgają zaś początków państwa, a nawet okresu odkryć geograficznych w tym rejonie świata. Zdecydowanie jednak skupiono się na aktualnej sytuacji państwa. Podstawę analizy demograficznej i gospodarczej stanowią najnowsze dane statystyczne (dostępne jesienią 2008 r.). Dokumenty prawne (ustawy, raporty etc.) pozyskano ze stron internetowych odpowiednich instytucji rządowych.


Rok wydania2011
Liczba stron408
KategoriaPublikacje darmowe
WydawcaWydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
ISBN-13978-83-7525-617-8
Numer wydania1
Język publikacjipolski
Informacja o sprzedawcyePWN sp. z o.o.

Ciekawe propozycje

Spis treści

  Wprowadzenie    9
  CZĘŚĆ I O PIERWOTNYM I WTÓRNYM WARUNKU UKIERUNKOWANIA SIĘ KU TOŻSAMOŚCI IPSE PEDAGOGA    23
  Wprowadzenie    25
  I.1 W poszukiwaniu szczególności bycia pedagogiem    35
  I.1.1 Pedagog – „obecny” i „ślad” w wychowaniu jako wspólnym doświadczeniu oso- bowym     35
  I.1.2 Problem z byciem sobą w czasie – wprowadzenie w rozważania o tożsamości ipse     44
  I.1.3 Narodziny spotkania, czyli rzecz o odpowiedzi na „domaganie się” wychowanka     54
  I.2 Kim jest wychowanek jako Inny?    63
  I.2.1 Ujęcie Innego w kategorii symbolu    63
  I.2.2 Symbolika Innego jako Obcego    71
   I.2.2.1 Inny jako Obcy-Nieobecny    72
   I.2.2.2 Inny jako Obcy-Nieprzystający do mnie    74
   I.2.2.3 Inny jako Obcy-Nie(rozpo)znany    76
   I.2.2.4 Inny jako Obcy-Nieprzyjaciel     80
   I.2.2.5 Inny jako Obcy-Wyjątkowy    82
   I.2.2.6 Inny jako Obcy-Tajemnica    84
  I.2.3 Symbolika Innego jako Drugiego    89
   I.2.3.1 Inny jako Drugi-Powszechny     89
   I.2.3.2 Inny jako Drugi-Odbicie mnie    93
   I.2.3.3 Inny jako Drugi-Towarzysz    97
  I.2.4 Symbolika Innego jako Wartości    100
   I.2.4.1 Inny jako wartość in concreto-Nosiciel wartości    101
   I.2.4.2 Inny jako wartość in concreto-Twórca dzieł    109
   I.2.4.3 Inny jako wartość autoteliczna     115
  I.3 Spotkanie z wychowankiem jako czaso-przestrzeńtożsamości narracyjnej pedagoga    121
  I.3.1 Gra wypowiadania się na scenie spotkania    121
   I.3.1.1 Pozycyjność i wzajemna gra    121
   I.3.1.2 Wewnętrzny język gry na scenie spotkania    134
  I.3.2 Spotkanie jako wartość in concreto    144
   I.3.2.1 O wydarzeniu się spotkania i zdarzeniu w spotkaniu    144
   I.3.2.2 Przebudzenie i przemiana Ja-aksjologicznego pedagoga    153
  I.3.3 O kruchości i pozorności spotkania     160
   I.3.3.1 Niepewność – dramat – nadzieja    160
   I.3.3.2 Od maskowania jako ochrony do maskowania jako kryjówki    169
  Podsumowanie     177
  CZĘŚĆ II ODPOWIEDZIALNOŚĆ – (SAMO)ŚWIADOMOŚĆ – REFLEKSJA JAKO FENOMENY TOŻSAMOŚCI IPSE PEDAGOGA     181
  Wprowadzenie    183
  II.1 „Odpowiedzialność za…” i „odpowiedzialność ku…”, czyli rzecz o dostojeństwie bycia sobą pomimo przemijalności     189
  II.1.1 Ja-pedagog jako nosiciel odpowiedzialności    189
   II.1.1.1 O „odpowiedzialności za…”     189
   II.1.1.2 O „odpowiedzialności ku…”     197
  II.1.2 Bycie odpowiedzialnym pedagogiem – warunek zmienności i trwałości siebie samego     204
   II.1.2.1 O poważaniu siebie    204
   II.1.2.2 Od poważania siebie do bycia odpowiedzialnym pedagogiem    210
   II.1.2.3 „Pęknięcia” w przeżywaniu tożsamości ipse    215
  II.2 (Samo)świadomość vel (samo)wiedza Ja-aksjologicznego pedagoga     229
  II.2.1 Konstytuowanie się Ja-aksjologicznego pedagoga     229
   II.2.1.1 O (samo)świadomości vel (samo)wiedzy    229
   II.2.1.2 Ja-aksjologiczne pedagoga jako wyróżniona postać jego (samo)świa domości vel (samo)wiedzy     237
  II.2.2 Kondycja (samo)świadomości vel (samo)wiedzy Ja-aksjologicznego pedagoga…    248
   II.2.2.1 O widzeniu tego, co „daje” pedagogowi odczytanie symboliki wychowanka jako Innego    248
   II.2.2.2 W kierunku dojrzałości aksjologicznej    258
  II.3 Od refleksji do bycia refleksyjnym pedagogiem     265
  II.3.1 Od myśli do myślenia dialogicznego pedagoga     265
   II.3.1.1 Narodziny refleksji – od „wy-jaśnienia” do „wy-jaśniania”    265
   II.3.1.2 Refleksja jako myślenie dialogiczne     277
  II.3.2 Szczególność bycia refleksyjnym    285
   II.3.2.1 O wyobraźni, metaforze i intuicji w refleksji pedagoga    285
   II.3.2.2 Bycie refleksyjnym – orientacją w byciu sobą pedagoga    301
  Podsumowanie    313
  CZĘŚĆ III W KIERUNKU ETYKI JAKO SZTUKI ODSŁANIANIA I TWORZENIA PEDAGOGICZNEGO ETHOSU     317
  III.1 Punkt wyjścia     319
  III.2 O normatywności etyki pedagogicznej     329
   III.2.1 Etyka versus moralność    329
   III.2.2 Normatywność a uchylenie się od odpowiedzialności – od ortodoksji do herezji etycznej    336
  III.3 Etyka pedagogicznego ethosu – od wiedzy teoretycznej do wiedzy praktycznej    347
   III.3.1 Etyka pedagogiczna jako wiedza teoretyczna odsłaniająca znaczenia    347
   III.3.2 Poza normatywnością, lecz nie powinnością    358
   III.3.3 Etyka pedagogiczna jako wiedza praktyczna tworząca ethos     370
  III.4 Powrót do punktu wyjścia    383
  Bibliografia    389
  Od Redakcji    407
RozwińZwiń