Portrety Uczonych. Profesorowie Uniwersytetu Warszawskiego po 1945, A−K

Część pierwsza (A-K) tomu trzeciego "Portretów Uczonych" zawiera eseje biograficzne poświęcone wybitnym postaciom, których najbardziej znacząca działalność naukowa i dydaktyczna przypadła po 1945 roku. Mowa będzie zatem o osobach stopniowo, ale konsekwentnie odtwarzających Uniwersytet po zniszczeniach wojennych oraz budujących jego pozycję społeczną i rangę naukową.

Przedstawione w tomie trzecim "Portretów” grono 186 uczonych cechuje duże zróżnicowanie. Niektórzy z nich urodzili się jeszcze w XIX wieku, wyższe wykształcenie zdobyli w czasie I wojny światowej lub tuż po niej, kariery zawodowe rozpoczynali i kontynuowali w latach II Rzeczypospolitej, po II wojnie stając się środowiskowymi autorytetami. Inni decydowali się na emigrację, zrywając więzi z Uniwersytetem, ale zarazem odnosząc niekwestionowane sukcesy naukowe i utrzymując kontakty z krajem. Byli jednak i tacy, którzy właśnie wtedy, po wojnie, z zagranicy do kraju przyjechali. Skomplikowanie ludzkich losów spowodowało, że decyzja o przypisaniu konkretnej postaci do tomu drugiego lub trzeciego musiała mieć charakter arbitralny. Najliczniej na kartach niniejszego tomu są reprezentowani uczeni urodzeni pomiędzy wielkimi wojnami, ukształtowani w dwudziestoleciu i z takim zapleczem moralnym oraz intelektualnym funkcjonujący w powojennej rzeczywistości. Pojawiają się tu także osoby, których całe świadome życie, łącznie z intelektualną formacją, upłynęło w czasach PRL oraz w okresie po odzyskaniu przez Polskę pełnej suwerenności.

Część tekstów powstała specjalnie na potrzeby Monumentów, wiele było pisanych przez bliskich współpracowników danego uczonego, niektóre są przedrukami wcześniejszych publikacji. Zamierzeniem redaktorów naukowych nie było stworzenie zbioru zwięzłych biogramów typu słownikowego, lecz przybliżenie zainteresowanym czytelnikom najwybitniejszych postaci środowiska uniwersyteckiego – stąd teksty zarówno eseistyczne czy wspomnieniowe, jak i bardziej naukowe, obudowane odnośnikami i przypisami. Przy każdym eseju zamieszczono także standardowy biogram encyklopedyczny.

Trzy tomy "Portretów Uczonych" (podzielone na sześć części) zawierają teksty o wybitnych uczonych – profesorach Uniwersytetu Warszawskiego, których działalność naukowa, praca dydaktyczna i organizacyjna pozostały w pamięci szeroko pojmowanego środowiska naukowego. Bohaterowie esejów są związani ze wszystkimi dziedzinami nauki reprezentowanymi na Uniwersytecie Warszawskim: humanistycznymi, społecznymi, ścisłymi, przyrodniczymi, medycznymi i artystycznymi. Wybór nie był łatwy i wymagał wielu konsultacji. Warto zaznaczyć, że lista uczonych ograniczona jest do osób nieżyjących.

*********

Dr hab. Waldemar Baraniewski – historyk sztuki, profesor w Instytucie Historii Sztuki Uniwersytetu Warszawskiego i na Wydziale Zarządzania Kulturą Wizualną Akademii Sztuk Pięknych.

Prof. dr hab. Wojciech Tygielski – historyk czasów nowożytnych, profesor zwyczajny. Zajmuje się historią społeczną Polski i Europy w XVI–XVII wieku, kontaktami polsko-włoskimi oraz podróżami w okresie nowożytnym, a także dziejami dyplomacji.
Przez wiele lat związany z Instytutem Historycznym Uniwersytetu Warszawskiego, gdzie uzyskał magisterium (1977), doktorat (1983), habilitację (1992) i tytuł profesora (2006). Wykładał też w Centrum Europejskim UW oraz w Akademii Teatralnej w Warszawie. Obecnie pracuje w Instytucie Historii Sztuki UW.
Dyrektor Instytutu Polskiego w Rzymie oraz radca tamtejszej Ambasady RP (1993–1995); prodziekan Wydziału Historycznego ds. ogólnych (1999–2002), prorektor Uniwersytetu Warszawskiego ds. badań naukowych i współpracy z zagranicą (2002–2008). Członek redakcji rocznika „Odrodzenie i Reformacja w Polsce”, członek Komitetu redakcyjnego rocznika „Kronika Zamkowa”, wiceprzewodniczący Rady Fundacji na Rzecz Nauki Polskiej, członek Rady Muzeum Historii Polski. W latach 2010–2012 oraz od 2014 roku członek Rady Narodowego Centrum Nauki. Przez 3 kadencje uczestniczył w pracach Rady Historyków (Rady ds. Numizmatycznych) przy Zarządzie NBP.

Prof. dr hab. Andrzej Kajetan Wróblewski – fizyk i historyk fizyki, emerytowany profesor Uniwersytetu Warszawskiego, członek PAN i PAU, przewodniczący Rady Naukowej Instytutu Historii Nauki PAN, autor artykułów i książek z dziedziny fizyki i historii fizyki, m.in. "Prawda i mity w fizyce" (1981, 1987), "Historia fizyki od czasów najdawniejszych do współczesności" (2006).

• profesorowie UW
• biogramy uczonych
• history of the University of Warsaw
• history of Polish science
• historia nauki polskiej
• UW professors
• scholars' biographies
• 200th anniversary of the University of Warsaw
• Jubileusz 200 lat UW
• historia UW