EBOOKI WYDAWCY
Autor:
Wydawca:
Format:
epub, mobi, ibuk
Czym jest polityka historyczna: globalnym fenomenem, który słusznie zaprząta uwagę historyków i polityków? Koniecznością, bez której nie da się wyrazić tożsamości zbiorowej ani opowiedzieć narracji o narodzie? Czy może jednym z modnych terminów współczesności, który teraz odwraca uwagę od istotnych problemów, a wkrótce zostanie zapomniany?
Rafał Chwedoruk, politolog specjalizujący się m.in. w najnowszej historii politycznej, próbuje ująć w ramy całość zjawiska, jakim jest polityka historyczna. Zadaje pytania o jej granice i zakres oddziaływania, o to, czyim zadaniem jej jest tworzenie i jaka jest jej prawdziwa natura. W obrębie polityki historycznej można odnaleźć zarówno wielkie spory historyków o interpretację przeszłości, konflikty ideologiczne między partiami politycznymi, jak też po prostu rewindykacje i roszczenia ekonomiczne uzasadniane wydarzeniami z przeszłości. Autor przygląda się genezie pojęcia polityki historycznej i sporom o nią w różnych państwach.
W książce Chwedoruka polityka historyczna jest tematem niejednoznacznym i skomplikowanym, a jako strategia – niezwykle potrzebnym, bo jej zaniedbanie może okazać się niebezpieczne w skutkach. Szukając źródeł problemu w samej nauce o historii oraz odwiecznych próbach jej instrumentalizacji, autor balansuje między upolitycznianiem historii, w której fakty dostosowywane są do współczesnych narracji, a historyzacją polityki, w której sama przeszłość staje się polem walki dla rozmaitych stronnictw. Autor wskazuje, że stosunek do polityki historycznej w różnych państwach faktycznie nie pokrywa się z tradycyjnym podziałem na lewicę i prawicę.
Rok wydania | 2018 |
---|---|
Liczba stron | 290 |
Kategoria | Politologia |
Wydawca | Wydawnictwo Naukowe PWN |
ISBN-13 | 978-83-01-20178-4 |
Numer wydania | 1 |
Język publikacji | polski |
Informacja o sprzedawcy | ePWN sp. z o.o. |
EBOOKI WYDAWCY
POLECAMY
Ciekawe propozycje
Spis treści
Wstęp | 9 |
01 Wprowadzenie. Historyczny pragmatyzm historii – u źródeł polityki historycznej | 13 |
1.1. Podatność historii na instrumentalizację | 13 |
1.2. Użycie i nadużycie historii | 17 |
1.3. Dzieje polityzacji historii | 20 |
02 Antynomie i konflikty czasu dehistoryzacji jako uwarunkowania współczesnej polityki historycznej | 35 |
2.1. Rewizjonizm, pamięć Holocaustu i kolonializmu | 35 |
2.1.1. Próba rewizji interpretacji II wojny światowej | 36 |
2.1.2. Zmiana statusu Holocaustu w nauce, kulturze i polityce | 49 |
2.1.3. Europejskie dychotomie pamięci | 52 |
2.1.4. Antykolonializm | 56 |
2.2. Koniec utopii i rewitalizacja nostalgii | 59 |
2.2.1. Utopia i posthistoria | 59 |
2.2.2. Nostalgia i retrospekcja | 68 |
2.3. Pamięć zbiorowa jako dehistoryzacja i depolityzacja | 72 |
2.3.1. Historia a pamięć | 72 |
2.3.2. Kryminalizacja i wiktymizacja przeszłości | 80 |
2.3.3. Tożsamość i uniwersalizm | 88 |
2.4. Przemiany w nauce o historii – historia społeczna versus historia codzienności i heritage | 97 |
2.4.1. Historia społeczna kontra Alltagsgeschichte | 97 |
2.4.2. Heritage – od konserwatyzmu do wielokulturowości | 109 |
2.4.3. „Intelektualny dandyzm” – deregulacja edukacji historycznej | 118 |
03 Prekursorzy i początki pojęcia polityka historyczna | 124 |
3.1. Prekursorzy | 124 |
3.1.1. Polityka historyczna jako „ultrahistoryzm polityczny” – Bronisław Trentowski | 125 |
3.1.2. Historyczność polityki. Raymond Aron i politique historique | 126 |
3.1.3. Nauka walcząca. Politics of History Howarda Zinna | 131 |
3.1.4. Przeciw tradycyjnym historiografiom – Bernard Magubane | 134 |
3.2. Republika Federalna Niemiec – polityka historyczna jako Historikerstreit | 139 |
3.3. Polskie początki – konserwatywne rozgoryczenie | 146 |
3.3.1. Konserwatywny bunt – geneza i początek kwestii polityki historycznej | 146 |
3.3.2. Spór o sens i treść pojęcia | 153 |
3.4. Rosyjska synteza | 160 |
3.4.1. Polityka historyczna w ZSRR | 161 |
3.4.2. Atrofia historycznego konsensu lat 90. XX w | 164 |
3.4.3. Narodziny i rozwój pragmatycznej polityki historycznej | 168 |
3.4.4. Liberalizm – polityka historyczna jako samooskarżenie | 175 |
3.4.5. Konserwatyzm i nostalgiczny komunizm – polityka historyczna jako samoobrona. Kwestia ortodoksji | 179 |
04 Definiowanie i różne podejścia do problemu polityki historycznej | 186 |
4.1. Definicje, pojęcie, badania naukowe | 186 |
4.2. Podmiot, arena, działanie | 190 |
4.2.1. Podmioty | 190 |
4.2.2. Partie polityczne jako podmioty polityki historycznej | 203 |
4.2.3. Działanie, arena i problem demokracji | 208 |
4.3. Funkcje polityki historycznej | 211 |
4.3.1. Legitymizacja, delegitymizacja, Vergangenheitspolitik | 212 |
4.3.2. Rewindykacje i reparacje | 215 |
4.3.3. Tożsamość, integracja, konfliktogenność | 222 |
4.3.4. „Historia jako argument” | 226 |
4.4. Polityka historyczna czy polityka pamięci | 232 |
4.5. Politologia, nauki społeczne i polityka historyczna | 245 |
4.6. Historia i historycy a polityka historyczna | 257 |
4.7. Instrumenty polityki historycznej | 264 |
4.7.1. Instytucje i prawo | 265 |
4.7.2. Nauka i ideologia | 272 |
4.7.3. Symboliczne aspekty polityki historycznej | 278 |
4.7.4. Kultura popularna | 293 |
4.8. Kategoryzacje polityki historycznej | 304 |
4.8.1. Afirmacja, „polityka żałoby”, przemilczenie, periodyzacja | 304 |
4.8.2. Prawica, lewica, polityka historyczna | 311 |
Zakończenie | 327 |
Bibliografia | 329 |
Wykaz skrótów i akronimów | 369 |
Indeks osób | 371 |