Mistrz i kontynuator. René Descartes i Louis De La Forge

Mistrz i kontynuator. René Descartes i Louis De La Forge

1 opinia

Format:

ibuk

Descartes bezwzględnie wierzył w fakt odnalezienia jedynej prawdy w nauce, na podstawie czego widoczne było, iż rewolucja myślowa, polegająca na zachwianiu i obaleniu filozofii zastanej, mogła być wyłącznie jego udziałem jako prawdę znajdującego, jako tego, kto ujawnia zasady. Kolejni uczeni, korzystając z tych zasad, mieli ją tylko aprobować i wcielać w życie poprzez rozwijanie zawartych w niej konsekwencji. Było to nie tylko możliwe, ale wręcz konieczne, skoro sama prawda nosi wszystkie właściwe sobie cechy, kiedy ją się ostatecznie ujawnia. W ten oto sposób nie ma potrzeby szukać jej dalej, lecz należy ograniczyć się do tego, by z najwyższą uwagą i pieczołowitością ukazać ją w jej pełni i czystości. W ich świetle również odkrywca jest nikim innym, jak tylko od owej prawdy zależnym jej wyznawcą oraz poddanym. Takie właśnie było konsekwentne pojmowanie zadania, którego podjął się De La Forge i takież jest jego postępowanie, które anonsował już w tytule jego głównego dzieła: Traktat o umyśle ludzkim, jego władzach, czynnościach oraz jego związku z ciałem, i czego nasz autor nie omieszkał dodać: napisany podług Zasad René Descartes’a.


Rok wydania2013
Liczba stron560
KategoriaPublikacje darmowe
WydawcaWydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
ISBN-13978-83-7969-277-4
Numer wydania1
Język publikacjipolski
Informacja o sprzedawcyePWN sp. z o.o.

Ciekawe propozycje

Spis treści

  O książce    7
  
  Część pierwsza – René Descartes i jego koncepcja umysłu ludzkiego. Problem wzajemnego oddziaływania duszy i ciała oraz wyjaśnienia ich jedności     19
  
  Wstęp     23
  Rozdział 1. Co to jest umysł i dlaczego poznaje się go lepiej niż cokolwiek innego    41
  Rozdział 2. Niematerialność umysłu     56
  Rozdział 3. Metoda jako natura umysłu i jej uwarunkowania     67
  Rozdział 4. Człowiek jako automat Boga    89
  Rozdział 5. Tożsamość zakresowa wiedzy o umyśle skończonym oraz wszelkiej pozostałej, do jakiej jest on zdolny    107
  Rozdział 6. Umysł jako nieprzekraczalny oraz przekraczalny porządek myśli    116
  Rozdział 7. Człowiek jako jedność duszy i ciała     127
  Rozdział 8. Konsekwencje jedności substancjalnej     142
  
  Część druga – Przyczyny, dla których Louis De La Forge stał się kartezjaninem. Medycyna jako łącznik filozofii René Descartes’a z myślą Louisa De La Forge’a    159
  
  Rozdział 1. Rola medycyny w koncepcie Descartes’a    161
  Rozdział 2. René Descartes, Louis De La Forge, Claude Clerselier    177
  Rozdział 3. Uwagi Louisa De La Forge’a do rozpraw anatomicznych Descartes’a    187
  
  Część trzecia – Louis De La Forge jako następca René Descartes’a oraz autor doprecyzowania niektórych tez kartezjańskiej filozofii umysłu    213
  
  Rozdział 1. Traktat o umyśle ludzkim    215
  Rozdział 2. Koncepcja duszy Louisa De La Forge’a i jej związki z myślą św. Augu     232
  Rozdział 3. Związki koncepcji Louisa De La Forge’a z filozofią Descartes’a    255
  Rozdział 4. Myślenie jako jedyna dziedzina tego, co ludzkie    268
  Rozdział 5. Argumenty przeciw materializmowi. Człowiek jako byt złożony z dwóch Substancji    290
  Rozdział 6. O nieśmiertelności umysłu ludzkiego    306
  Rozdział 7. Człowiek jako umysł i jego działania    319
  Rozdział 8. O poznaniu czym jest, czego dotyczy, jak się dokonuje     330
  Rozdział 9 Cielesne formy poznawcze    346
  Rozdział 10. Idee ducha    364
  Rozdział 11. Kwestia wrodzoności wiedzy    373
  Rozdział 12. Zagadnienie woli umysłu ludzkiego    380
  Rozdział 13. Substancja myśląca nie może zajmować żadnego miejsca przebywając W ciele    393
  Rozdział 14. O artykułach konstytuujących unię duszy i ciała oraz o siedlisku duszy    408
  Rozdział 15. Zagadnienie ruchu    419
  Rozdział 16. Zagadnienie przyczynowości     429
  Rozdział 17. Teoria zmysłów    440
  Rozdział 18. Wyobraźnia    446
  Rozdział 19. Pamięć    460
  Rozdział 20. Teoria uczuć duszy    466
  Rozdział 21. Koncepcja stanu duszy ludzkiej po jej odłączeniu od ciała     477
  Rozdział 22. Filozofia praktyczna oraz kwestie dotyczące szczęścia    487
  Rozdział 23. List do Voetiusa. Aneks, czy wyłom w etyce Descartes’a?     501
  Rozdział 24. Szczęście jako stałość postanowień     508
  Rozdział 25. Władza sądzenia i jej rola w osiąganiu prawdy i zadowolenia umysłu    515
  Rozdział 26. Wnioski z rozważań nad osiąganą wiedzą i czynnościami życia     528
  
  Zakończenie    537
  
  Bibliografia    547
  
  Sumary    557
  Résumé    559
RozwińZwiń