Samorządowe public relations

Samorządowe public relations

1 ocena

Format:

ibuk

RODZAJ DOSTĘPU

 

Dostęp online przez myIBUK

WYBIERZ DŁUGOŚĆ DOSTĘPU

Cena początkowa:

Najniższa cena z 30 dni: 6,92 zł  


6,92

w tym VAT

TA KSIĄŻKA JEST W ABONAMENCIE

Już od 24,90 zł miesięcznie za 5 ebooków!

WYBIERZ SWÓJ ABONAMENT

Samorządowe public relations to podręcznik dla osób zajmujących się na co dzień komunikacją społeczną – rzeczników prasowych, radnych, wójtów, burmistrzów, starostów oraz tych wszystkich, którzy chcieliby nimi zostać.


Książkę tę kupię w prezencie pracownikom wszystkich agend miejskich zajmujących się sprawami PR. Także wszystkim dyrektorom wydziałów, departamentów i innych instytucji miejskich. Wszystkim, którzy kierują pracami na rzecz mieszkańców i siłą rzeczy wchodzą w wielorakie „public relations”.


Znakomita książka! Praca naukowa, którą daje się czytać lekko, i która wciąga w trakcie lektury! Pełna pysznych anegdot i cennych wskazówek. Mądra.


Rafał Dutkiewicz – prezydent Wrocławia


Wydawało mi się, że znam dość dobrze i z powodzeniem stosuję to, o czym ta książka traktuje, ale prawie na każdej jej stronie znajdowałem nowe dla mnie informacje. Dziękuję za to, że nie jest to zbiór socjotechnicznych sztuczek, ale opis reguł postępowania w relacjach z ludźmi, do których autor ma szacunek i uczy szacunku niezależnie od tego, jakie kto ma wykształcenie czy status społeczny.


Stanisław Kracik – burmistrz Niepołomic


To świetny podręcznik dla każdego, kto pod sformułowaniem PR rozumieć chce więcej niż sporadyczne organizowanie konferencji prasowej prezydenta miasta.


Konrad Ciesiołkiewicz – rzecznik prasowy rządu Kazimierza Marcinkiewicza


Podręczniki Public Relations jakie opublikowano w Polsce raczej skupiają się na biznesowym PR aniżeli administracyjnym. Dlatego książka dr Jarosława Flisa trafia w istotną lukę wydawniczą. Praca - i to najważniejsze - oparta jest na praktycznym doświadczeniu autora jako rzecznika prasowego oraz konsultanta.


z recenzji prof. dr hab. Tomasza Gobana-Klasa


Jarosław Flis – doktor zarządzania i socjolog, pracownik Wydziału Zarządzania i Komunikacji Społecznej Uniwersytetu Jagiellońskiego, rzecznik prasowy Prezydenta Miasta Krakowa w latach 1993-97, doradca instytucji publicznych oraz sztabów wyborczych; komentator TVP i TVN, publikował w „Rzeczpospolitej”, „Dzienniku” i „Gazecie Wyborczej”; stały współpracownik „Tygodnika Powszechnego” i „Nowego Państwa”.


Rok wydania2007
Liczba stron184
KategoriaKomunikacja społeczna
WydawcaWydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego
ISBN-13978-83-233-2281-8
Numer wydania1
Język publikacjipolski
Informacja o sprzedawcyePWN sp. z o.o.

INNE EBOOKI AUTORA

Ciekawe propozycje

Spis treści

  PRZEDMOWA    9
  ZAŁOŻENIA    11
  
  CZĘŚĆ I. STRATEGIA    16
  
    1. KROKI BUDOWANIA STRATEGII    17
      1.1. Myślenie życzeniowe    17
      1.2. Efekt bumerangowy    19
      1.3. Nieadekwatne wzorce    20
  
    2. CELE I ODBIORCY KOMUNIKOWANIA    23
      2.1. Łapczywość perswazyjna    23
      2.2. Podział odbiorców    25
      2.3. Sytuacje komunikacyjne    27
  
    3. ZROZUMIENIE ODBIORCÓW    29
      3.1. „Wąskie gardło”    29
      3.2. Pytania szczegółowe    30
      3.3. Źródła wiedzy – obserwacje    32
      3.4. Obserwatorzy zewnętrzni    33
      3.5. Rola radnych    35
  
    4. OPRACOWANIE PRZEKAZU    39
      4.1. Nazywanie problemu    39
      4.2. Zestawienie argumentów    40
      4.3. Racje i emocje    42
      4.4. Konstrukcja argumentacji    44
  
    5. RAMY DZIAŁANIA    47
      5.1. Podwładni i szefowie    47
      5.2. Pieniądze i czas    49
      5.3. Partnerzy – korzyści    51
      5.4. Partnerzy – motywacje    52
      5.5. Partnerzy – ograniczenia i koszty    54
  
    6. WYBÓR FORM PRZEKAZU    57
      6.1. Arsenał środków    57
      6.2. Zharmonizowanie    58
      6.3. Podkład przekazu    60
  
  CZĘŚĆ II. TAKTYKA    64
  
    1. KONTAKT Z DZIENNIKARZEM    65
      1.1. Nastawienie do dziennikarza    65
      1.2. Konsekwencje życzliwości    66
      1.3. Bariery życzliwości    67
      1.4. Motywacje dziennikarzy    68
  
    2. KOMUNIKAT PRASOWY    71
      2.1. Układ komunikatu    72
      2.2. Treść i ograniczenia    73
      2.3. Materiały poglądowe    74
  
    3. SPROSTOWANIE    77
      3.1. Opinie i fakty    77
      3.2. Prowokowanie polemiki    79
      3.3. Uboczne efekty i motywacje    80
  
    4. PROGRAM TELEWIZYJNY    83
      4.1. Wypowiedź do kamery    83
      4.2. Rozmowa w studiu    85
      4.3. Debata    87
  
    5. KONFERENCJA PRASOWA    89
      5.1. Przygotowania techniczne    90
      5.2. Zapraszanie dziennikarzy    93
      5.3. Przygotowania merytoryczne    94
      5.4. Przebieg konferencji    98
  
    6. OBECNOŚĆ W MEDIACH    103
      6.1. Sprawy wewnętrzne    105
      6.2. Wspólne działania    106
      6.3. Sprawy publiczne    107
  
    7. IMPREZA MASOWA    109
      7.1. Zasady uczestnictwa    110
      7.2. Zaangażowanie uczestników    112
      7.3. Źródła atrakcyjności    115
      7.4. Oprawa medialna    119
  
    8. AKTYWNOŚĆ ODBIORCÓW    123
      8.1. Motywacje aktywowanych i aktywujących    123
      8.2. Wsparcie sprawy przez odbiorców    124
      8.3. Wsłuchanie się w głos odbiorców    128
      8.4. Plebiscyty i konkursy    130
  
    9. IMPREZA OFICJALNA    133
      9.1. Liderzy opinii    133
      9.2. Uzasadnienie imprezy    135
      9.3. Rodzaje gości    136
      9.4. Część oficjalna    138
      9.5. Kuluary    140
  
  CZĘŚĆ III. POLA BITEW    144
  
    1. POLA KOMUNIKOWANIA    145
      1.1. Wdrażanie    146
      1.2. Decydowanie    148
      1.3. Weryfikacja    151
      1.4. Politycy i urzędnicy    153
  
    2. SYTUACJE KRYZYSOWE    157
      2.1. Rodzaje kryzysów    157
      2.2. Wiarygodność    159
      2.3. Zabezpieczenia i reakcje    162
      2.4. Organizacja i odpowiedzialność    165
  
    3. ROLE RZECZNIKA PRASOWEGO    167
      3.1. Herold, zderzak i brytan    167
      3.2. Cenzor i szaman    169
      3.3. Organizator, kompan i owczarek    170
      3.4. Sztabowiec i spowiednik    172
  
  ZAKOŃCZENIE    175
  OPRACOWANIE STRATEGII DZIAŁAŃ INFORMACYJNYCH    177
  BIBLIOGRAFIA    181
RozwińZwiń