INNE EBOOKI AUTORA
-24%
Autor:
Wydawca:
Format:
pdf, ibuk
Książka Dziecko w świecie edukacji. Przykłady zajęć kompleksowych. Bliżej integracji osoby i pedagogiki współbycia jest drugą częścią publikacji Dziecko w świecie edukacji. Podstawy uczenia się kompleksowego – nowe kształty i wymiary edukacji o tym samym tytule głównym, a zarazem XIX tomem serii „Nauczyciele – Nauczycielom”, wydawanej od 1996 roku w Oficynie Wydawniczej „Impuls”.
Wątek egzystencjalny, filozofia codzienności przenika całą nasza serię. Bliskie nam są słowa Cypriana Kamila Norwida zawarte w Promethidionie:
Kto kocha, małe temu ogromnie
i lada promyk rozbudza nadzieję.
W tomie tym jest wiele promyków i nadziei na lepszą edukację. Pierwsza część (rozdziały I–II) to opowieść o sztuce uczenia się i zmaganiach mających na celu ocalenie w ludziach współczesnych istoty człowieczeństwa. Zostały tu także, jak wiele znaczeń mieści się w słowie „pomiędzy”. Tworzy ono przestrzenie obojętne, wrogie, życzliwe, pełne nadziei. Bywa niekiedy wytrychem, ale częściej kluczem do serc i umysłów innego człowieka, do dziecięcej wrażliwości.
Dalsza część główna (rozdziały III–VI) przybliża życzliwe przestrzenie interpersonalne współtworzone wraz z uczniami w kompleksowej edukacji w szkole podstawowej, gimnazjum, liceum i na uniwersytecie. Ukazano, że dzięki różnorodnym, a zarazem innowacyjnym działaniom najbardziej z pozoru przeciętna szkoła, może stać się przestrzenią tworzenia kultury. Uzasadniono również, że innowacyjnie prowadzona edukacja kompleksowa nie tylko dostarcza uczniom wiedzy przedmiotowej, strategicznej i autokreacyjnej, lecz także pobudza rożne sfery aktywności. Bywa źródłem fascynacji, radości i poszukiwania sensów życia oraz wartości wykonywanej pracy.
Problemy te przybliża ostatni rozdział o pedagogice współbycia, która jest odmianą personalizmu, a zarazem rezultatem kompleksowych działań. Działaniom tym towarzyszy tworzenie systemu norm i kryteriów ocen przy współudziale uczniów, systemu przekształcającego się w samoocenę, będącą podstawą uczenia się przez całe życie. W tym rozdziale omówione zostały różnorodne przestrzenie interpersonalne: przestrzeń intelektualna, mentalna, światopoglądowa, emocjonalna, terapeutyczna i autokreacyjna (metaprzestrzeń). Stanowią one syntezę integracji osoby wychowanka.
Rok wydania | 2009 |
---|---|
Liczba stron | 179 |
Kategoria | Edukacja |
Wydawca | Oficyna Wydawnicza IMPULS |
ISBN-13 | 978-83-7850-338-5 |
Numer wydania | 1 |
Język publikacji | polski |
Informacja o sprzedawcy | ePWN sp. z o.o. |
INNE EBOOKI AUTORA
POLECAMY
Ciekawe propozycje
Spis treści
Wstęp | 7 |
Introduction | 9 |
Rozdział I. O sztuce uczenia się, czyli nauczanie kompleksowe „w pigułce” | 11 |
1. O tym, co w sztuce uczenia się jest najważniejsze | 11 |
2. Programy nauczania a sztuka projektowania zajęć kompleksowych z uczniami | 16 |
3. Kompleks. Kompleksowe uczenie się – nauczanie. Strategie współdziałania | 22 |
4. Przyjazne sposoby oceniania i współbycia | 29 |
5. Podmiotowość z bliska | 33 |
Rozdział II. Człowiek. Świat. Edukacja. Dziwne historie ze słowem „pomiędzy” | 39 |
1. Słowo „pomiędzy” – klucz, wytrych czy nadzieja? | 39 |
2. Człowiek w świecie a wychowanie do człowieczeństwa | 42 |
3. Dorosły i dziecko a edukacja permanentna | 46 |
4. Dziecko (uczeń) w wielu światach. Światy dziecka | 49 |
5. Człowiek i człowieczeństwo na marginesach edukacji. Jak długo jeszcze? | 52 |
Rozdział III. Kompleksowe uczenie się w szkole podstawowej – podstawy więzi | 55 |
1. Klasa szkolna jako przestrzeń tworzenia kultury. Dom i książka w życiu dziecka | 55 |
2. Dom niejedno ma imię i z tego właśnie słynie. Projektowanie kompleksu w klasie VI – podstawy więzi | 58 |
3. Obowiązek, potrzeba i pasja uczenia się. Bogactwo form uczenia się a cechy dialogu w lekcjach ćwiczeniowo-badawczych | 61 |
4. Zarys kompleksu o książkach, lekturach i czytaniu | 66 |
5. Rodzaje więzi interpersonalnych jako wynik kompleksowych działań. Typy integracji rzeczywistej | 70 |
Rozdział IV. Strategie twórczego uczenia się – realizacja kompleksów w gimnazjum | 73 |
1. Pojęcie strategii i organizacji pracy w klasie szkolnej | 73 |
2. Odpowiedzialność za dobro wspólne. Projektowanie kompleksu w klasie III gimnazjum | 77 |
3. Twórcze funkcjonowanie uczniów podczas realizacji kompleksu „Odpowiedzialność za dobro wspólne” | 81 |
4. Piękno a formy i język literatury. Zarys kompleksu w klasie II gimnazjum | 84 |
5. Twórca, twórczość, twórczy uczeń i nauczyciel – rozmowy i dyskusje bez granic | 88 |
Rozdział V. Kształcenie i kształtowanie człowieka. Edukacja kompleksowa w liceum | 91 |
1. Od haseł o edukacji „zintegrowanej” do rzeczywistej integracji osoby wychowanka | 91 |
2. Kształcenie i kształtowanie postaw licealistów w trakcie projektowania cyklu zajęć o człowieku i człowieczeństwie | 97 |
3. Człowiek i człowieczeństwo, sacrum i profanum w literaturze, sztuce, życiu. Realizacja zajęć ćwiczeniowo-badawczych | 100 |
4. Zarys kompleksu o gościnności i życiu codziennym | 105 |
5. Innowacyjne kształcenie i kształtowanie postaw uczniów wyzwaniem XXI wieku | 112 |
Rozdział VI. Poszukiwanie zagubionego klucza do radości i fascynacji. Studenci pedagogiki jako współtwórcy kompleksowej edukacji | 117 |
1. Fascynacje studentów innowacjami jako przejaw oporu wobec schematów szkolnej oraz uniwersyteckiej edukacji | 117 |
2. Funkcjonowanie studentów w dwóch rolach: student-uczeń i student-nauczyciel | 122 |
3. Innowacje edukacyjne źródłem wiedzy o nauczycielach-studentach, współczesnej szkole i dziecku | 128 |
4. Studencki przykład cyklu lekcji i jego wymowa | 133 |
5. Niektóre opinie o trudzie i radości tworzenia kompleksowych zajęć | 149 |
Rozdział VII. Pedagogika współbycia jako odmiana personalizmu. Bliżej integracji osoby | 153 |
1. Pedagogika teorią innowacyjnej edukacji | 153 |
2. Konteksty pedagogiki współbycia jako odmiany personalizmu | 155 |
3. Bliżej integracji osoby. Istota pedagogiki współbycia | 160 |
4. Siedem przestrzeni pedagogiki współbycia jako rezultat kompleksowej edukacji | 163 |
5. Pedagogika współbycia odpowiedzią na edukacyjne wyzwania XXI wieku | 171 |