Innowacje mitologiczne i dramaturgiczne Eurypidesa

Tragedia, tragikomedia

1 opinia

Format:

ibuk

Monografia przedstawia innowacje mitologiczne i dramaturgiczne zastosowane przez Eurypidesa podczas tworzenia dwóch odrębnych form dramatu: tragedii Hekabe i tragikomedii Ifigenia w kraju Taurów.
Monografia ukazuje innowacje mitologiczne i dramaturgiczne zastosowane przez Eurypidesa przy tworzeniu dwóch odrębnych form dramatu – tragedii i tragikomedii. Celowe zestawienie ukazuje, w jaki sposób dramaturg wykorzystuje innowacje mitologiczne i jakich środków dramaturgicznych używa podczas konstruowania tragedii, a jakie modyfikacje wprowadza do mitu, by stworzyć nową, wypracowaną przez siebie, tragikomiczną formę dramatu, która rządzi się odrębnymi prawami i wymaga użycia innych środków dramaturgicznych. Za przykład tragedii posłużyła Hekabe, przykładem zaś tragikomedii była Ifigenia w kraju Taurów.


Rok wydania2012
Liczba stron350
KategoriaPublikacje darmowe
WydawcaWydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
ISBN-13978-83-7969-375-7
Język publikacjipolski
Informacja o sprzedawcyePWN sp. z o.o.

Ciekawe propozycje

Spis treści

  Orazio Antonio Bologna: PREMESSA. Il teatro: la scuola di Atene     8
  
  Wprowadzenie     32
  
  Część I. „Hekabe” – innowacje mitologiczne i ich wpływ na kreowanie idei tragicznej
  1. Klasyfikacja sztuki     48
  2. Innowacje mitologiczne Eurypidesa na tle istniejącej tradycji     50
  2.1. Tradycja postaci Polykseny     51
  2.2. Tradycja postaci Polydora     57
  2.3. Połączenie mitów     61
  3. Ekspozycja okoliczności dramaturgicznych – wojna jako tło tragedii     63
  4. Konstrukcja fabularna dramatu     63
  5. Prolog Polydora     65
  5.1. Wstępna ekspozycja czasowa     70
  5.2. Ekspozycja wstępna – określenie miejsca akcji tragedii     72
  5.3. Motyw snu protagonistki     74
  6. Monodia królowej Troi – budowanie elementu œleoj tragedii     76
  7. Parodos     78
  7.1. Partia Chóru     79
  7.2. Amoibaion Hekabe i Polykseny     81
  8. Postawa Odysa: agon Hekabe i Odysa     86
  8.1. Rhesis Odysa     86
  8.2. Rhesis Hekabe     88
  8.3. Tragiczne oxymoron     91
  9. Rhesis Polykseny     94
  10. Stasimon pierwsze –retardacja dramaturgiczna     103
  11. Śmierć Polykseny     105
  11.1. Relacja Talthybiosa     105
  11.2. Rhesis Hekabe     110
  12. Stasimon drugie     113
  12.1. Zależność t¦nànod t¦prÒteron: teraźniejszość ze źródłem w przeszłości     114
  12.2. Powszechny charakter nieszczęść     115
  13. Śmierć Polydora     118
  14. Scena z Agamemnonem: kwestia wolności i zniewolenia     121
  15. Stasimon trzecie     145
  16. Ironia tragiczna     150
  16.1. Tragiczne qui pro quo     151
  16.2. Hekabe – ironiczna bogini Ate     159
  16.3. Zemsta na Polymestorze     162
  17. Agon Hekabe i Polymestora     167
  17.1. Rhesis Polymestora     168
  17.2. Rhesis Hekabe     175
  18. Komentarz Chóru     181
  19. Wypowiedź Agamemnona     182
  20. Aition i przepowiednie     185
  21. Zakończenie     189
  
  Część II. „Ifigenia w kraju Taurów” – dramaturgiczne środki tragikomedii
  1. Tragikomiczna forma dramatów Eurypidesa     194
  2. Odejście od zasady prawdopodobieństwa     196
  3. Wstępna ekspozycja dramatu     205
  4. Modyfikacje formalne tragikomedii     211
  4.1. Szybkie tempo akcji dramatycznej, ciągłe podtrzymywanie dynamiki utworu     212
  4.2. Nagłe zwroty akcji     213
  4.3. Radykalne zmiany nastroju     215
  4.4. Kumulowanie i nagłe rozładowywanie napięcia akcji dramatycznej     225
  4.5. Operowanie elementem spisków i intryg dla wzbogacenia akcji i ożywienia jej tempa     250
  4.6. Eksponowanie melodramatycznych wątków, wzbogacających fabułę     287
  4.7. Wyraziste, lecz schematyczne portrety bohaterów     295
  4.8. Dystans osiągany poprzez operowanie komizmem i ironią     317
  4.9. Deus ex machina. Interwencje bogów w tragikomedii     322
  4.10. Szczęśliwe zakończenie     327
  5. Zakończenie     329
  
  Bibliografia     338
RozwińZwiń